Fotolexicon, 23e jaargang, nr. 38 (september 2006) (nl)

Philip Mechanicus

Han Schoonhoven (eerste editie, 1995)

Tessa Hillebrants (tweede bijgewerkte editie)

Extract

Philip Mechanicus was fotograaf en publicist. Hij heeft zich vanaf het begin van zijn carrière in 1959 gespecialiseerd in de portretfotografie. Daarnaast was zijn woonplaats Amsterdam een belangrijke bron voor zijn fotografische oeuvre. Mechanicus is vanaf 1970 steeds meer gaan schrijven. In zijn boek Een cursus fotografie uit 1989 combineerde hij beide disciplines in een zeldzame hybride: een publicatie waarin fotografie en proza van één auteur een evenwichtig en esthetisch geheel vormen. Een dergelijke bundeling komt in de geschiedenis van de Nederlandse fotografie sporadisch voor.

Biografie

.
1936	Philip Mechanicus wordt geboren op 13 augustus 1936 in Amsterdam. Hij is het jongste kind van Benjamin Mechanicus en Olga Weber en heeft vier zusters. De fotograaf is vernoemd naar zijn oom, de journalist Philip Mechanicus (1889-1944).
1950	Philip Mechanicus koopt voor ƒ19,50 zijn eerste camera: een Kodak Brownie, Model C.
1952	Bij boekhandel/antiquariaat De Slegte koopt Philip Mechanicus voor zevenentwintig cent de catalogus van de tentoonstelling Foto ’48. Hij beschouwt deze bescheiden uitgave nog steeds als een belangrijke stimulans voor de ontwikkeling van zijn visie op het medium fotografie.
	Mechanicus sluit met een staatsexamen de vierjarige ULO af en begint aan een reeks baantjes waarbij het dienstverband zich soms beperkt tot enkele weken. Vanaf oktober 1952 volgt hij lessen aan de avondopleiding van de Kunstnijverheidsschool. Tevens richt hij zijn eerste doka in.
1953	Philip Mechanicus ontmoet de schrijver Cees Nooteboom in een Parijse jeugdherberg.
	Samen liften zij naar het Franse Cannes en terug naar Nederland. Nooteboom verwerkt hun ervaringen in zijn debuutroman Philip en de anderen; de naam Philip is een verwijzing naar Mechanicus.
1955	Vanaf 14 januari is Mechanicus als assistent in dienst bij fotograaf Jan Schiet.
1956-‘59	Philip Mechanicus treedt als leerling in dienst bij Ad Windig. Tot augustus 1959 werkt hij bij Windig als assistent.
1957	Gedurende één seizoen volgt hij lessen aan de Amsterdamse filmacademie.
1958	In de kersteditie van Drukkersweekblad wordt een foto van Mechanicus opgenomen. Het is een van zijn eerste publicaties.
1961	Met vier foto’s is hij vertegenwoordigd in de groepstentoonstelling Dag Amsterdam in het Stedelijk Museum te Amsterdam.
1962	Mechanicus’ eerste solo-expositie vindt plaats in de foyer van studentenbioscoop Kriterion in Amsterdam.
1965	Hij wint de Fotoprijs van de stad Amsterdam, een tweejaarlijkse aanmoedigingsprijs voor beroepsfotografen tot vijfendertig jaar.
	Hij wordt lid van de GKf.
1960	Philip Mechanicus neemt Ferry André de la Porte als leerling aan. Mechanicus zal met hem tot 1987 verschillende studio’s en doka’s delen. Floris Bergkamp is al als assistent in dienst bij Mechanicus. Willem Duif, Karel Meijers en Georg Verberne zullen later bij Mechanicus als leerling en assistent in dienst treden.
vanaf 1970	De fotograaf oefent zich in het schrijven. Hij begint te publiceren over kookkunst en fotografie.
1973	Na heftige meningsverschillen keert Mechanicus de GKf de rug toe.
1974	Van de Stichting Amsterdams Fonds voor de Kunst krijgt Mechanicus een documentaire foto-opdracht. Hij maakt hiervoor foto’s van uiteenlopende onderwerpen als een oude Joodse begraafplaats en etende en drinkende mensen.
1976	Philip Mechanicus huurt een ruimte aan de Prinsengracht 701 te Amsterdam.
1977	Het eerste boek van Philip Mechanicus verschijnt: Wat eet je het liefst?. Het is samengesteld uit artikelen die eerder in weekblad De Tijd verschenen.
1979-‘81	Mechanicus fotografeert schrijvers en dichters voor NRC Handelsblad. De fotograaf vult deze reeks aan tot tweeënzeventig portretten en voorziet ze van korte anekdotische commentaren. Samen vormen zij het in 1981 verschenen boek De pose der natuurlijkheid.
1981-‘87	Philip Mechanicus en Ferry André de la Porte richten een studio en doka in aan de Leidsestraat te Amsterdam. Mechanicus zal hier tot 1987 blijven werken.
1989	Philip Mechanicus publiceert het boek Een cursus fotografie.
1990	Van het Amsterdams Fonds voor de Kunst krijgt hij een documentaire foto-opdracht met als thema: portretten van bekende Amsterdammers ‘thuis op de bank’.
1991	Mechanicus ontvangt een projectsubsidie van het Fonds voor de beeldende kunst, vormgeving en bouwkunst. Met dit geld bekostigt hij een reis naar Japan om de bewoners van dat land ter plekke te fotograferen.
	In hetzelfde jaar ontmoet hij via een gemeenschappelijke kennis in Nederland zijn toekomstige vrouw, de Japanse concertpianiste Tomoko Mukaiyama.
1992-2005	Philip Mechanicus maakt portretten en schrijft een kookrubriek voor NRC Handelsblad en heeft columns over voedsel in De Groene Amsterdammer en in Trouw. Daarnaast portretteert hij voor dag-en weekbladen, waaronder de Volkskrant, Het Parool, NRC Handelsblad en VARA TV Magazine, en voor diverse uitgeverijen en particulieren. Ook fotografeert hij de winnaars van de Prins Bernhard Cultuurfondsprijzen.
1993	Philip Mechanicus en Tomoko Mukaiyama treden op 22 juni in het huwelijk.
1995	Mechanicus verhuist van de Prinsengracht naar het Barcelonaplein nummer 5. In dit huis is ruimte voor een permanente studio en een doka. De studio heeft zowel daglicht- als flitslichtmogelijkheid. De eenvoudige doka meet 1 bij 3 meter en biedt onderdak aan de Leica Focomat vergroter en aan het fotoarchief van Mechanicus.
	Dochter Kiriko wordt geboren.
1997	Mechanicus publiceert zijn eerste kookboeken De maag van Mechanicus. Opstellen en recepten en De vrolijke keuken.
1998	De vrolijke keuken wordt onderscheiden met de Zilveren griffel.
	Maarten van Haaff assisteert Mechanicus bij zijn opdracht voor Pyramides, een jaarlijkse Rijksprijs voor excellent opdrachtgeversschap in architectuur. Van Haaff zal tot het overlijden van Mechanicus hem bij staan als assistent, chauffeur en bij huishoudelijke en adminstratieve zaken.
1999	Mechanicus werkt in opdracht van Virgin Records samen met vormgever Henrik Barends aan cd-covers voor Bram Vermeulen.
2003	Philip Mechanicus neemt deel aan de paneldiscussie Wat fascineert de Nederlandse fotograaf in New York?, georganiseerd door het Joods Historisch Museum te Amsterdam in het kader van de tentoonstelling New York, Capital of Photography. In het najaar participeert hij in Het Laatste Avondmaal, onderdeel van de Museale Maaltijd die door de WBK (= Werkplaats voor Beeldende Kunsten) in de Vrije Academie te Den Haag wordt georganiseerd.
2004	Mechanicus neemt deel aan het schrijversfestival Aan tafel!
2005	Samen met Maarten van Haaff maakt Mechanicus een studio in het revalidatiecentrum waar hij verblijft, op de Overtoom in Amsterdam. Hier maakt hij tot een paar weken voor zijn overlijden portretten van zijn vrouw Tomoko, zijn dochter Kiriko, van vrienden en van het personeel van het revalidatiecentrum. Ook werkt Mechanicus aan opdrachten. Een van zijn laatste foto’s is het portret van Matthijs van Nieuwkerk, voor VARA TV Magazine.
	Mechanicus richt op 27 juli de stichting Philip Mechanicus op met onder meer tot doel de fotoverzameling van Mechanicus te beheren en blijvend bekendheid te geven aan zijn werk.
	Philip Mechanicus overlijdt op 30 juli te Amsterdam.
	Het boek De laatste keuze uit het fotografisch woordenboek van Philip Mechanicus, waaraan hij ook tijdens zijn ziekbed heeft gewerkt, wordt op 20 oktober gepresenteerd in het Stedelijk Museum CS te Amsterdam.

Beschouwing

Philip Mechanicus fotografeerde en schreef. Hij zag zichzelf als een publicerend fotograaf. In zijn publicaties concentreerde hij zich op twee onderwerpen: voedsel en fotografie.

De fotograaf Mechanicus illustreerde en ensceneerde ten behoeve van reclameopdrachten, werkte op straat en maakte portretten in zijn studio. Zijn portretten vormen in kwaliteit, getal en waardering het voornaamste deel van zijn fotografische oeuvre. Zij zijn ontstaan ten behoeve van een groot aantal publicaties, in opdracht van enthousiaste particulieren of uit persoonlijke behoefte van de fotograaf.

Het fotografische oeuvre van Mechanicus is in zijn uitgangspunten verwant aan dat van de schrijvers en beeldende kunstenaars die begin jaren zestig debuteerden. Die ‘generatie van zestig’ zette zich af tegen de onstuimige expressie van ‘de vijftigers’ en ‘Cobra’. Zij streefde naar helderheid en nuchterheid in idioom en ideeën, een streven dat ook in de afgewogen fotografie van Mechanicus tot uitdrukking komt.

Philip Mechanicus’ band met de fotografie is ontstaan in zijn jeugdjaren. Hij raakte als kind gefascineerd door de werking van de camera en koesterde tot op het laatste moment “het mysterie van het ontstaan van een beeld in de holle ruimte tussen lens en film”. Terwijl hij spaarde voor zijn eerste camera verdiepte hij zich in verschillende instructieboekjes. Met zijn eerste toestel, een Kodak Brownie, oefende Mechanicus zich in de gepropageerde handgrepen en leerde zaken die hij – naar eigen zeggen – later weer moest afleren. Hij fotografeerde graag dieren; dierentuin Artis was op loopafstand.

Vanaf 1948 doorliep hij met tegenzin de ULO, een opleiding die hij “dom, slecht en nutteloos” noemde. Mechanicus slaagde in 1952 voor het staatsexamen na vier weken zelfstudie in de dierentuin.

Na zijn schoolopleiding werkte Philip Mechanicus met wisselend succes bij verschillende werkgevers. Daarnaast volgde hij lessen aan de avondopleiding van de Kunstnijverheidsschool in Amsterdam, de voorloper van de Rietveld Academie. Hij had de ambitie om het vak van affichetekenaar uit te gaan oefenen. De toen bekende Franse humoristische tekenaar, graficus en affichekunstenaar Savignac was zijn voorbeeld. Bij het uitvoeren van de teken- en schilderopdrachten bleek Mechanicus kleurenblind te zijn. In 1956 sloot hij de studie af met een diploma van de afdeling grafisch ontwerpen.

Na een korte periode werkzaam te zijn geweest bij een ontwikkelcentrale trad Mechanicus in januari 1955 in dienst van bedrijfsfotograaf Jan Schiet. Bij hem leerde hij ‘snel en schoon werken’. In de herfst van 1956 werd hij leerling van Ad Windig. Deze nam hem direct de eerste dag al mee naar een opdrachtgever en stelde hem schertsend voor als zijn ‘esthetisch adviseur’. Tijdens zijn leertijd oefende Philip Mechanicus met een grote technische camera, een Brand 9×12 cm. Hij besteedde veel aandacht aan het perfectioneren van zijn druktechniek. Volgens zijn mentor kostte het vijf jaar om goed te leren drukken. Collega-fotografen, die Ad Windig regelmatig bezochten, deden uitspraken die de jonge Mechanicus ter harte nam: Ed van der Elsken relativeerde zijn respect voor apparatuur en Kryn Taconis vertelde hem dat je pas werkelijk leert fotograferen door het veel te doen.

In het midden van de jaren vijftig leerde Mechanicus het Amsterdamse uitgaansleven kennen. Hij bezocht koffiehuis De Lijmkit, waar jonge kunstenaars elkaar ontmoetten. Ook was hij in die periode lid van Le Canard, een cultureel pakhuis aan de Spuistraat, waar tentoonstellingen, lezingen en jazzconcerten werden georganiseerd. Via zijn vriend Sipke Huismans kwam Mechanicus in contact met de jonge dichters Gerard Stigter, Henk Marsman en Gerard Bron. Dit drietal begon in 1958 het neo-dadaïstische tijdschrift Barbarber en nam bij het uitbrengen van het tweede nummer de pseudoniemen K. Schippers, J. Bernlef en G. Brands aan. Mechanicus was nauw betrokken bij de productie van Barbarber en leverde readymades, literaire bijdragen en portretfoto’s. Ook de omslagfoto op de eerste gedichtenbundel van Bernlef, Kokkels uit 1960, is van zijn hand. In hetzelfde jaar fotografeerde Mechanicus de uitreiking van de Reina Prinsen Geerlings-prijs aan Bernlef, maar de opnamen mislukten omdat de flitssynchronisatie van zijn toestel niet in orde bleek te zijn.

In 1959 vestigde Philip Mechanicus zich als zelfstandig fotograaf. Hij legde zich vooral toe op portretten maar werkte ook als reclamefotograaf en maakte incidenteel reportages. Het Waterlooplein en omgeving, de mensen en de spullen waren favoriete onderwerpen in zijn vrije fotografie uit de late jaren vijftig. Mechanicus had in die periode het plan een fotoboek samen te stellen over ‘de fenomenologie van het kind’, want hij verwachtte dat het Amsterdamse straatkind op zekere dag uit het straatbeeld verdwenen zou zijn.

De eerste achtenvijftig jaar van zijn leven heeft Mechanicus in zeventiende-eeuwse huizen in het hart van Amsterdam gewoond, waar hij zijn directe omgeving met enige regelmaat fotografisch vastlegde.

Om in zijn levensonderhoud te voorzien aanvaardde Mechanicus opdrachten van reclamebureaus en een groeiend aantal tijdschriften. Hij fotografeerde ten behoeve van een advertentie voor het wasmiddel All en voor brochures van Philips Duphar, verbeeldde de schoonheid van de liefde voor Desiree-verlovingsringen en verzorgde onbezoldigd het fotografische deel van de eerste campagne van de Stichting Ideële Reclame over actieve 65-plussers: ‘Ik ben je opa niet’.

Vanaf het begin van de jaren zestig werkte hij voor het blad Eva, dat later Viva zou gaan heten. Gaandeweg verschenen zijn foto’s in een groeiend aantal dag- en weekbladen. Voor sommige publicaties, zoals Eva/Viva, Haagse Post, Hollands Diep en NRC Handelsblad, werkte hij gedurende langere perioden, maar altijd als freelancer. Voor de Haagse Post maakte hij tijdens het hoofdredacteurschap van Sylvia Brands Buys en G.B.J. Hilterman in het midden van de jaren zestig reportages met journalisten als Joop van Tijn, Hans Sleutelaar, Cherry Duyns, Rem Koolhaas, Eelke de Jong, Armando en Peter Brusse.

Mechanicus maakte in de laatste fase van zijn carrière voornamelijk portretten. Hij kreeg veel terugkerende opdrachten, zo fotografeerde hij voor de VARA-tvgids, maakte portretten van auteurs voor uitgeverij Prometheus en portretteerde de winaars van Pyramides in opdracht van VROM/OCW/V&W. Ook fotografeerde hij jaarlijks de winnaars van de Prins Bernhardcultuurprijzen. Daarnaast kreeg Mechanicus veel portretopdrachten van particulieren.

Rond 1970 raakte Mechanicus een beetje uitgekeken op fotograferen en verlegde hij zijn aandacht naar het schrijven. Met een anekdotische schrijfstijl, ontwikkeld door persoonlijke opvattingen en ervaringen met het onderwerp, schreef Mechanicus over fotografie en eten.

In 1989 verscheen het boek Een cursus fotografie met autobiografische verhalen, waarin Mechanicus aan de hand van zijn favoriete foto’s vertelt over zijn intieme band met het medium. Voor Stilstaande beelden, ondergang en opkomst van de fotografie, een uitgave van de Boekmanstichting, schreef hij een essay over het maken van portretfoto’s.

In De laatste keuze uit het fotografisch woordenboek van Philip Mechanicus stelde hij een selectie uit zijn fotografisch oeuvre samen. Deze werd ingegeven door de aantrekkingskracht die de beelden op hem hadden en bijvoorbeeld niet door een chronologisch overzicht. De foto’s worden begeleid door korte teksten waarin Mechanicus uitlegt hoe zij tot stand zijn gekomen.

Naast fotografie beschreef Mechanicus een ander ‘cultuurverschijnsel’: het voedsel van de mens als culinaire kunst. Hij hing de licht provocatieve filosofie aan dat Onze Lieve Heer de mens veertig miljard eetbare materialen heeft gegeven: “van snot tot kleine huisdieren” en dat de mens daar op een plezierige manier gebruik van moest maken. Vanuit zijn interesse voor de veelzijdigheid van voedsel maakte Mechanicus reportages en interviews voor maandbladen als Avenue en Zero, waarbij hij verantwoordelijk was voor de tekst en de foto’s. Hij schreef columns over voedsel voor De Groene Amsterdammer en Trouw en publiceerde kookboeken. Zijn eerste kookboek, De maag van Mechanicus, kwam in 1997 uit. In de vorm van een verhaal beschreef hij zowel de ingrediënten als de bereidingswijze van diverse recepten. In 1998 werd het tweede kookboek van Mechanicus’ hand, De vrolijke keuken, onderscheiden met de Zilveren griffel. De bundel werd samengesteld uit recepten die Mechanicus had geschreven voor de kinderpagina van NRC Handelsblad. De recepten in dit boek laten zich lezen als korte verhalen en zijn geïllustreerd met paginagrote zwart-wittekeningen. Ter illustratie van zijn kookboeken maakte Mechanicus gebruik van tekeningen van Judith ten Bosch, Kiriko en Annemie Berebrouckx, nooit van foto’s. De uivariaties, uitgegeven in 2003, was vormgegeven als een speels proza over de confrontatie tussen een kok en een ui.

De reeks schrijversportretten, die Philip Mechanicus in de periode van september 1979 tot september 1981 in opdracht van NRC Handelsblad maakte, speelt een sleutelrol in zijn oeuvre. Het studioportret was in die periode een zeldzaamheid in de dag- en weekbladen. Dergelijke opnamen kregen al gauw het odium van een staatsieportret: de verantwoordelijke fotograaf en beeldredacteur werkten op die manier mee aan persoonsverheerlijking, zo heette het. Het eerste portret in de reeks, dat van Simon Carmiggelt, oogstte echter veel waardering en de fotograaf voelde zich gesterkt om op de ingeslagen weg door te gaan. Philip Mechanicus vulde deze reeks op eigen initiatief aan tot een boek met portretten van Nederlandse schrijvers en dichters, De pose der natuurlijkheid, dat in 1981 verscheen. Het tijdelijke taboe op het geposeerde portret in de linkse media, dat was ontstaan ten gevolge van het toen heersende gelijkheidsdenken, verdween. Het genre werd weer door een groeiend aantal fotografen serieus beoefend en de werkwijze van Mechanicus kreeg navolging.

Mechanicus’ portretten vertonen een zekere verwantschap met de studioportretten van klassieke fotografen als de Amerikaan Matthew Brady (1823-1896) en de Fransman Nadar (1820-1910), die rond 1860 op sobere en intense wijze belangrijke persoonlijkheden portretteerden. De verschijningsvorm van zijn portretfoto’s heeft meer overeenkomsten met het werk van deze twee fotografen uit de vorige eeuw dan met de fotografie van tijdgenoten. Van enige invloed van fotografen als Irving Penn (1917-2009) en Richard Avedon (1923-2004) is eveneens sprake.

Op aanraden van Ad Windig nam Mechanicus in 1965 deel aan de Fotoprijs van de stad Amsterdam, de eerste editie van een aanmoedigingsprijs voor fotografen tot vijfendertig jaar. Hij won met zijn inzending een bedrag van vijfhonderd gulden plus een opdracht ter waarde van vijftienhonderd gulden. Na drie keer tevergeefs naar het lidmaatschap van de GKf te hebben gedongen, werd hij nu zonder ballotage aangenomen. Vanaf 1967 was hij enige tijd bestuurslid. In 1973 verliet hij de vereniging.

In 1974 verleende het Amsterdamse Fonds voor de Kunst Philip Mechanicus een documentaire fotografieopdracht, die resulteerde in vijftig foto’s over ‘Jodenmanussie’, de voormalige Joodse begraafplaats bij het Flevopark, voedsel- en drankhandelaren, eters en drinkers, beelden van een travestieshow en enige portretten van bekende Amsterdammers. In 1990 werd hij opnieuw geselecteerd om de jaarlijkse documentaire opdracht uit te voeren. Dit keer betrof het portretten van bekende Amsterdammers ‘thuis op de bank’.

In 1990 ontving Mechanicus een projectsubsidie die hij benutte om tussen december 1990 en januari 1991 in Japan een serie portretten te maken met als titel Warawanaide Kudasai!, niet lachen alstublieft! (de geportretteerde werd door Mechanicus verboden te lachen). In Japan kon Mechanicus niet zoals hij in Nederland was gewend zijn ‘modellen’ naar eigen believen van de straat plukken. Zij konden slechts op Japanse wijze via het introductiesysteem tot een bezoek aan de studio worden verleid.

Mechanicus keerde in de zomer van 1991 terug naar Japan, om straat- en strandtaferelen vast te leggen en een serie architectonische en landschappelijke stillevens op te bouwen. Zo fotografeerde hij bijvoorbeeld Ohama Beach in midden-Japan. Zijn foto’s tonen een grijs, bijna zwart en verlaten strand aan een ogenschijnlijk kalme zee.

De in 1999 gemaakte opnamen in Japan tonen onder andere het Holland Village in Nagasaki. In hetzelfde jaar schreef hij voor het dagblad Trouw een anekdotisch verslag van zijn verblijf in Yokohama en van een bezoek aan Tokio, dat in de maanden maart tot en met juni wekelijks werd gepubliceerd. Mechanicus maakte tijdens zijn verblijf kleurenfoto’s op het strand bij de stad Shingu in het zuiden van Japan, waarop zijn zoektocht naar ‘het kortstondig verband tussen rusteloze houtresten en trage kiezelstenen’ te zien is.

Philip Mechanicus heeft zijn visie op fotografie kenbaar gemaakt via interviews, zijn columns en zijn andere publicaties. Hij hechtte belang aan het samengaan van actualiteit en esthetiek in een foto. De esthetiek van een foto verhelderde volgens hem de boodschap van de foto: “dan is er niet alleen een fotograaf maar ook een kunstenaar aan het werk geweest”. Mechanicus verzette zich als portrettist met deze visie tegen het gedachtegoed van de candid-fotografie, waarbij de waarheid van mensen pas aan de oppervlakte zou komen wanneer de fotograaf zelf onzichtbaar bleef. Hij zag het maken van fotografische portretten als tweedimensionaal vormgeven om een, zoals hij dat zelf verwoordde, “stabiele dynamiek of labiel evenwicht” te realiseren. Dit was slechts mogelijk door uit te gaan van de abstracte vorm van een portret, niet van de persoonlijkheid van de geportretteerde.

Mechanicus had een onmiskenbare voorkeur voor zwart-witfotografie, hetgeen hij aldus verwoordde: “Niets mooier dan het zorgvuldig afgebakende grijs, gemarkeerd door een basis van dominerend zwart en waar nodig geaccentueerd door het hoge wit.”

Zijn gedeeltelijke kleurenblindheid was niet de voornaamste reden waarom Mechanicus bijna uitsluitend in zwart-wit werkte. Hij hield binnen zijn fotografiepraktijk de zaken graag zelf in de hand. De fotograaf maakte de opname, ontwikkelde de film en drukte zelf af. Hij kon zich nauwelijks voorstellen de verantwoordelijkheid voor het uiteindelijke beeld uit handen te moeten geven, wat hij bij de afwerking van kleurenfotografie wel zou moeten doen. Daarbij was Mechanicus ervan overtuigd dat kleuren weinig bijdragen aan een foto: kleur had in zijn visie uitsluitend een signaalfunctie, terwijl de weergave van de vorm identificatie mogelijk maakte, ook binnen de twee dimensies van een fotografische afdruk. De portretfotograaf Mechanicus hanteerde een sobere werkwijze. Techniek was voor hem slechts gereedschap waarmee hij zijn foto’s maakte: “Het zijn de amateurs die apparatuurgeil zijn.” De opname-apparatuur van Mechanicus bestond uit een grijze achtergrond, één lamp, een middenformaat (6×6 cm) camera en een standaardfilm.

De egale achtergrond – in een donkere of lichtere grijstint -, het hoofd, de schouders en soms de handen van het model zijn de elementen die samen het beeld vormen. Zijn modellen kijken zonder uitzondering in de lens, waardoor bij het bekijken van de foto een suggestie van contact tussen de geportretteerde en beschouwer ontstaat. In de donkere kamer bepaalde hij heel secuur de grootte van de ‘tegenvorm’, de ruimte op de afdruk die niet door de geportretteerde wordt ingevuld. Ook belichte hij de opnamen korter dan aangegeven waardoor er minder grijstonen in de foto kwamen. De fotograaf heeft zijn portretten vanwege hun sobere kenmerken met enige ironie wel eens “een soort pasfoto’s” genoemd. De verhouding tussen hoogte en breedte van Mechanicus’ afdrukken is 105:100, omdat een dergelijke verhouding een ‘vierkanter’ indruk geeft dan een afdruk waarbij hoogte en breedte overeenkomen. Witte rand en passe-partout markeren de grens tussen de tweedimensionale wereld van de foto en de driedimensionale realiteit.

De fotograaf Philip Mechanicus opereerde binnen de heersende stromingen als een individualist. Zijn fotografische oeuvre is eerder vanuit persoonlijke fascinaties tot stand gekomen dan op basis van aansluiting bij de een of andere toonaangevende trend. Desondanks zijn er verbanden te leggen tussen zijn werk en dat van oudere buitenlandse studiofotografen als de genoemde Brady, Nadar, Penn en Avedon. Het is echter eenvoudiger fotografen aan te wijzen die Mechanicus schatplichtig zijn, zoals zijn voormalig assistent Ferry André de la Porte. We vinden kenmerken van zijn portretten terug in het werk van verschillende hedendaagse Nederlandse fotografen, zoals Paul Blanca, Koos Breukel en Rineke Dijkstra.

Philip Mechanicus heeft een groot aantal publicaties en exposities op zijn naam staan. Een cursus fotografie en De pose der natuurlijkheid zijn evenals zijn eigenzinnige portretten van blijvende betekenis voor de geschiedenis van de Nederlandse fotografie.

Documentatie

Primaire bibliografie

(eigen publicaties: tekst, eventueel met foto’s, maar ook fotoboeken e.d.)

Ph. Mechanicus (tek.), Voortplanting en regeneratie, in Barbarber z.j. [1958-1960] 2, p. 11.

Ph. Mechanicus (tek.), Over Piet, in Barbarber z.j. [1958-1960] 5, p. 19.

Philip Mechanicus (omslagontwerp), in Barbarber z.j. [1958-1960] 9.

Ph. Mechanicus (tekst), Mary en Thea, in Barbarber z.j. [1958-1960] 16, p. 1-3.

Ph. Mechanicus (tekst), Verliefd op miss Zandvoort, in Barbarber (februari 1963) 29, p. 19.

Philip Mechanicus, [advertentie], in Barbarber (september 1964) 36, p. 21.

Anoniem [= Philip Mechanicus], Signalement. Philip Mechanicus, in Het Parool 17 juni 1965.

Ben ten Holter (tekst), Philip Mechanicus (correspondent buiten de grachtengordel) en Simon Carmiggelt (voorw.), Groot Amsterdams kroegenboek. Een nieuwe beschrijving van 423 Amsterdamse cafés, Amsterdam (Van Ditmar) 1967.

[geïllustreerde kookrubriek], in Eva 1971.

Ph. Mechanicus (tekst), Mijn grootvaders klok, in Barbarber (juli 1971) 85, p. 25.

[geïllustreerde kookrubriek], in Viva 1972-1974.

Philip Mechanicus, Ik houd niet van “mooie” foto’s. Fotovisie op de vrouw, in Eva 8 september 1972, p. 45-49 (met foto’s).

Philip Mechanicus, [interviews, boek- en filmrecencies, ‘anonieme’ bijdragen en foto’s], in Hollands Diep 3 februari 1975-18 juni 1977.

Philip Mechanicus, Wat eet je het liefst?, Amsterdam (Querido) 1977 [eerder verschenen in weekblad De Tijd].

Philip Mechanicus, Het lot van de oester, Amsterdam (Querido) 1979 [eerder verschenen in weekblad De Tijd].

Philip Mechanicus, Adriana de Lerma, in W.B. Cahier (1977) 3, p. 8-10.

Philip Mechanicus, De pose der natuurlijkheid. Schrijvers en dichters gefotografeerd door Philip Mechanicus, Amsterdam (Querido) 1981 (met foto’s).

Philip Mechanicus, De pose der natuurlijkheid, in Bijvoorbeeld 13 (1981) 3, p. 32-35 (met foto’s).

Philip Mechanicus, Inleiding tot mijn memoires, in Zero 3, (november 1981) 7, p. 102-104.

Philip Mechanicus, Portfolio. De pose der natuurlijkheid, in Zero 3, (november 1981) 7, p. 105-113.

Philip Mechanicus, Op zoek naar Casanova. Philip Mechanicus in Venetië, in Zero 3 (winter 1981/1982) 8, p. 76-80 (met foto’s).

Philip Mechanicus (tekst en foto), Pieter Taselaar: ‘wijn is een magnifiek communicatiemiddel’, in Zero 4 (september 1982) 5, p. 83-85.

Philip Mechanicus, Joie de vivre, in De Tijd 9 (1 oktober 1982) 417, p. 60.

Philip Mechanicus, Joie de vivre, in De Tijd 9 (14 januari 1983) 432, p. 19.

Philip Mechanicus, Eten in China. Philip Mechanicus in Peking, Canton en Shanghai, in Avenue 18 (juli 1983) 7, p. 96-107, 109, 117 (met foto’s).

Philip Mechanicus, In China, Amsterdam (Tabula) 1983 (met foto’s) [eerder verschenen in de Volkskrant].

Philip Mechanicus (red.), De recepten van Valeria, Amsterdam (Tabula) 1984.

B.J.M. ten Holter (tekst) en Philip Mechanicus e.a. (adviezen), Amsterdam ongekend, Amsterdam (Bert Bakker) 1984.

Philip Mechanicus, Moord is journalistiek. Maagdelijkheid niet. De persfotograaf en de overmacht van het gedrukte woord, in Martin van Amerongen e.a. (red.), Luizen in de pels. 100 Jaar journalistiek Nederland, Amsterdam (Raamgracht) 1984, p. 64-67 (met foto’s).

Philip Mechanicus, ‘ledere toepassing van fotografie bewaar ik’, in Kunstschrift/Openbaar Kunstbezit (1985) 3, p. 94-99.

Philip Mechanicus, Zoete kunst met duim en wijsvinger, in de Volkskrant 17 september 1985 (met foto’s).

Philip Mechanicus, Eat, drink & be merry! Tips for party food, in The Paper [about Holland] (winter 1985) 37, p. 22-23.

Philip Mechanicus, [serie korte artikelen afwisselend getiteld: Maanzaad. Omnivoors voorkeur of De uivariaties], in De Groene Amsterdammer tussen 1985-2003.

Philip Mechanicus, Toen was de wereld veranderd, in Vrij Nederland. Boekenbijlage (15 maart 1986) 11, p . 6-7.

Philip Mechanicus, Adembenemend lang en thick en thin, in Vrij Nederland. Boekenbijlage (21 juni 1986) 25, p. 5.

Philip Mechanicus, Plant-aardig kookboek voor niet-vegetariërs, Amsterdam (Tabula) 1987 (met foto’s) [eerder verschenen in afleveringen in De Groene Amsterdammer].

Philip Mechanicus (tekst en foto’s) en Ferry André de la Porte (foto’s), Kookkunst in Nederland. Unieke recepten met Nederlandse produkten, Ede etc. (Zomer & Keuning) 1987.

Philip Mechanicus (tekst en foto’s) en Ferry André de la Porte (foto’s), La Hollande s’amuse. Philip Mechanicus, De mooiste amuse gueules en amuse bouches van 30 Nederlandse chefkoks, Amsterdam (Tabula) 1987.

Philip Mechanicus, De weg naar school, in Trouw 3 september 1988, p. 29.

Philip Mechanicus en Bert Schierbeek (tekst), Photography/fotografie Ad Windig, Den Haag (SDU/Nicolaas Henneman Stichting) 1989.

Philip Mechanicus, Een cursus fotografie, Amsterdam (Querido) 1989 (met foto’s).

Philip Mechanicus, De zekerheid van de twijfel, in Catalogus tent. Foto-89.

3e Internationale Foto-manifestatie in Amsterdam, Den Haag (SDU) 1989, p. 5-9.

Philip Mechanicus, Het jaar van de fotografie, in Jong Holland 5 (1990) 1, p. 2-6.

Philip Mechanicus, Vakantiekiekjes, in NRC Handelsblad 10 augustus 1990.

Philip Mechanicus, [zonder titel; wekelijkse fotocolumn met tekst], in Het Parool februari 1991-februari 1992.

Philip Mechanicus, [zonder titel], in Het Parool 15 februari 1991, p. 11.

Philip Mechanicus, Niets om aan te trekken [tweewekelijkse bijdrage, tekst en foto], in NRC Handelsblad 1992.

Dick van Eijk en Philip Mechanicus (bijdragen), Togaruzie, in NRC Handelsblad 17 november 1994, p. 2.

Philip Mechanicus, De blijde onthoofding: de passies van een portretfotograaf, in Hans van Dulken (eindred.),

Stilstaande beelden, ondergang en opkomst van de fotografie, Amsterdam (Boekmanstudies/Van Gennep) 1995, p. 106-115 (met foto’s).

Philip Mechanicus, …Gek…, in Ben Zwaal (inl.), De cycloop van Bewth, Bussum (Thoth) 1995, p. 46-47 [eerder verschenen in De Groene Amsterdammer 8 december 1993].

Kalender 1996 Philip Mechanicus (tekst), Het bewegende water. Zeven Europese rivieren, Heerlen (DSM) z.j. [1995].

Philip Mechanicus, De maag van Mechanicus. Opstellen en recepten, Amsterdam (Querido) 1997.

Philip Mechanicus (tekst) en Judith ten Bosch (ill.), De vrolijke keuken, Amsterdam (Leopold) 1997. [eerder verschenen op de kinderpagina van NRC Handelsblad].

Philip Mechanicus (tekst) en Judith ten Bosch (ill.), Het kleine fornuis, Amsterdam (Leopold) 1998.

Anne Scheepmaker en Philip Mechanicus, Praten met volle mond. Culinaire overpeinzingen, trends en tips, Amsterdam (De Bijenkorf) 1998.

Philip Mechanicus, Paradijsijs, in NRC Handelsblad 31 juli 1998, p. 6.

Philip Mechanicus (tekst) en Annemie Berebrouckx (ill.), Pottenkijkers gezocht, Tilburg (Zwijsen) 1999.

Philip Mechanicus, [zonder titel; artikel over kannibalisme onder soortgenoten], in Het Financieele Dagblad 15 april 2000.

Philip Mechanicus, Hoe smaakt Napoleon?, in NRC Handelsblad 19 april 2002.

Philip Mechanicus (tekst) en Kiriko (ill.), De uivariaties, Amsterdam (Querido) 2003.

Philip Mechanicus (tekst), Humanitair engagement, in Het Financieele Dagblad 4 januari 2003.

Philip Mechanicus (tekst) en Judith ten Bosch (ill.), Een warm pannetje, Amsterdam (Leopold) 2004.

Philip Mechanicus (foto’s, tekst en samenstelling) , Henrik Barends (beeldredactie en vormgeving), De laatste keuze uit het fotografisch woordenboek van Philip Mechanicus, Amsterdam (Voetnoot) 2005.

Philip Mechanicus (tekst), in Avenue:

Luisterrijk op Sardinië, 15 (januari 1980) 1, p. 54-58 (met foto’s).

Hugo Claus [interview], 16 (september 1981) 9, p. 102-103, 105 .

Een foto van niets. Overpeinzingen bij het werk van Ferry André de la Porte, 16 (oktober 1981) 10, p. 98-102.

Sopraan Roberta Alexander en de delicate balans tussen emotie en stembeheersing [interview], 17 (maart 1982) 3, p. 52-53, 55.

Avonturiers met de camera, 17 (augustus 1982) 8, p. 108-111.

Paul de Lussanet, schilder pur sang. ‘Artistiek’ is een scheldwoord, maar ik heb het nog steeds hoog in mijn vaandel, 17 (november 1982) 11, p. 56-60.

Willem de Ridder. ‘Met bewegend geluid kun je elk landschap ingrijpend veranderen’, 18 (januari 1983) 1, p. 24-25, 119.

Ran Meyer en Henry van Vauk, 18 (november 1983) 11, p. 67.

Logé in Los Angeles. Een oude vriend teruggevonden in de olympische stad, 19 (juli 1984) 7, p. 12-22, 108 (met foto’s).

Het rijkste museum ter wereld. Het J. Paul Getty Museum in Malibu: Kijken met hoofd, hart èn geld, 19 (oktober 1984) 10, p. 74-77 (met foto’s).

Philip Mechanicus (tekst en foto), Philip Mechanicus aan tafel met…, in Zero:

Frans Molenaar. Sorry jongens, het toetje gaat niet door, 2 (maart 1980) 1, p. 108-109.

Adriaan Morriën. Ik vind dat Hollands eten onderschat wordt, 2 (april 1980) 2, p. 60-61.

Sam Middleton. Gewoon het eten van de arme mensen, de zwarten van Amerika, 2 (mei 1980) 3, p. 107, 110.

Rien Bazen. Eten koken is toch een machtsspelletje, 2 (juni/juli 1980) 4, p. 108-109.

Jacqueline de Jong. Koken heeft zoveel met schilderen te maken. Het ruikt allebei nog heerlijk ook, 2 (september 1980) 5, p. 100, 103.

Philip Mechanicus. Eten doe je tenslotte ook om gelukkig te worden, 2 (oktober 1980) 6, p. 108-109.

Eric Coppenhagen. Hoe krijg ik het zout zonder er zout bij te doen, 2 (november 1980) 7, p. 61-62.

Frans Marijnen. Artisjokken, kreeftjes, krab. Ik hou van werken aan tafel, 2 (december 1980) 8, p. 49-50.

Loek Dikker. Wat mij betreft kan de hond rustig in de pot, 3 (maart 1981) 1, p. 80-81.

Leo Geurts. Ik doe graag dingen die ik van klaarmaken vind, 3 (april 1981) 2, p. 35-36

Jan Willem Holsbergen. Ik hou van een beetje natuurlijke keuken. Je moet de fijnheid van iets niet verpesten, 3 (mei 1981) 3, p. 62-63.

Max Fischer. Mijn eenvoudig recept voor een godenmaal, 3 (september 1981) 5, p. 45-47.

Harriët Mastboom. Een gewoon bakje aardappelen moet net zo perfect zijn als een kip met truffel, 4 (april 1982) 2, p. 76-77.

Linda van Dyck. Ik denk dat je een beetje bent wat je eet en ik eet alles, 4 (mei 1982) 3, p. 99-100.

Manuel van Loggem. Zo simpel mogelijk eten en je eens in de week te buiten gaan, 4 (zomer 1982) 4, p. 30-31.

Andras Lehota. De pijn van zachte vingertoppen en de smaak uit je jeugd, 4 (september 1982) 5, p. 73-74.

Philip Mechanicus in gesprek met Ed Suister. ‘Je zult mij geen gevulde duifje of zo zien klaarmaken’, 4 (winter 1982) 8, p. 52-53.

Philip Mechanicus (tekst), in Trouw:

Museum Amsterdam, 19 maart 1988, p. 29.

Au revoir, 9 april 1988, p. 27.

Japan, 23 maart 1999, p. 5.

[zonder titel; over Japan], 30 maart 1999, p. 5.

[zonder titel; over Japan], 6 april 1999, p. 9.

[zonder titel; over Japan], 13 april 1999, p. 6.

[zonder titel; over Japan], 20 april 1999, p. 5.

[zonder titel; over Japan], 28 april 1999, p. 5.

[zonder titel; over Japan], 7 mei 1999, p. 5.

[zonder titel; over Japan], 12 mei 1999, p. 17.

Japan, 19 mei 1999, p. 1.

[zonder titel; over Japan], 26 mei 1999, p. 5.

Japan, 1 juni 1999, p. 1.

[zonder titel; over Japan], 22 juni 1999, p. 1.

A la russe; Mechanicus, 20 juli 2000, p. 21.

A la russe; Mechanicus, 27 juli 2000, p. 1.

A la russe; Mechanicus, 3 augustus 2000, p. 21.

A la russe; Mechanicus, 10 augustus 2000, p. 19.

A la russe; Mechanicus, 17 augustus 2000, p. 1.

Oost is oost, 10 juli 2003, p. 15.

Oost is oost, 17 juli 2003, p. 17.

Oost is oost, 31 juli 2003, p. 13.

Oost is oost, 7 augustus 2003, p. 15.

Oost is oost, 14 augustus 2003, p. 13.

(foto’s in boeken, tijdschriften en ander drukwerk)

Platenhoezen voor Wim Sonneveld, Ramses Shaffy, Fay Lovsky, Bram Vermeulen en Jan Rot.

Prikkels [uitgave Proost & Brandt] (10 september 1958) 229.

Drukkersweekblad en Autolijn (1958) 52 (kerstnummer), p. 43.

Proost Prikkels 1959 (speciale uitgave), inlegvel.

J. Bernlef, Kokkels. Gedichten, Amsterdam (Querido) 1960, omslag.

Han Hoekstra (tekst), Dag Amsterdam, Amsterdam (N.V. Het Parool) 1961, p. 18,97, 115, 133.

Barbarber (augustus 1961) 20, omslag.

Vrij Nederland 22 (23 december 1961) 17 (kerstbijlage).

Strijdkreet 75 (3 november 1962) 22, p. 2-3.

Remco Campert, Boekje open, Baarn (De Boekerij) 1963.

Catalogus tent. 150 Jaar Nederlandse kunst. Nationale herdenking 1813-1963, Amsterdam (Stedelijk Museum) 1963, ongepag.

L.J. Rogier e.a., Leven en werken in Nederland 1813-1963, Utrecht/Den Haag (Bruna & Zoon/Bert Bakker Daamen) z.j. [1963], afb. 51.

Erle Stanley Gardner, Het geheim van de belaagde belager, Amsterdam (De Bezige Bij) z.j. [1963], omslag (serie: Detective Pockets no. 27).

Erle Stanley Gardner, Het geheim van het meisje in maillot, Amsterdam (De Bezige Bij) z.j. [1963], omslag (serie: Detective Pockets no. 28).

Erle Stanley Gardner, Het geheim van de twee zusjes, Amsterdam (De Bezige Bij) z.j. [1963], omslag (serie: Detective Pockets no. 29).

Erle Stanley Gardner, Het geheim van de welgeschapen schaduw, Amsterdam (De Bezige Bij) z.j. [1963], omslag (serie: Detective Pockets no. 30).

Erle Stanley Gardner, Vrijgezellen zijn vaak eenzaam, Amsterdam (De Bezige Bij) z.j. [1963], omslag (serie: Detective Pockets no. 31).

Erle Stanley Gardner, Het geheim van de onechte echtgenote, Amsterdam (De Bezige Bij) z.j. [1963], omslag (serie: Detective Pockets no. 32).

Maurice Endrèbe, Vergissing of moord voorbehouden, Amsterdam (De Bezige Bij) z.j. [1963], omslag (serie: Detective Pockets no. 33).

Dick A. van Ruler, Moord op een negatief, Amsterdam (De Bezige Bij) z.j. [1963], omslag (serie: Detective Pockets no. 34).

Haagse Post 1964-1966.

Barbarber (september 1964) 36, omslag (achterzijde).

Barbarber (september 1964) 37, omslag (achterzijde).

Drukkersweekblad en Autolijn (1964) 52 (kerstnummer), p. 14.

Fanny Kelk, Boer bij Amsterdam, in Vrij Nederland g januari 1965, p. 12.

Drukkersweekblad en Autolijn (1965) 52 (kerstnummer), afb. 250.

Prikkels [uitgave Proost & Brandt] (september 1965) 289, p. 6, 7, 19, 31, 46.

HP Magazine 1966-1970.

Theater Jaarboek (1966/1967) 16, p. 84.

Stedelijk Jaarverslag 1966. Gemeente Amsterdam, Amsterdam (Stadsdrukkerij) 1967, p. 40-41, 43.

Sieto Hoving, Tien jaar Tingel-Tangel, Baarn (Het Wereldvenster) 1967, omslag [en 2 andere foto’s in boek zonder naamsvermelding] .

KRO. Radioprogramma – televisieprogramma 9 juli 1967, omslag.

Stedelijkjaarverslag 1967. Gemeente Amsterdam, Amsterdam (Stadsdrukkerij) 1968, p. 4, 22, 42.

Catalogus 2. Weltaustellung der Photographie. Die Frau, Hamburg (Gruner + Jahr) 1968, afb. 406.

Avenue 3 (september 1968) 9, p. 52-55.

Nederlands Theater Jaarboek 18 (1968-1969), p. 53-54, 59, 72, 78.

An Rutgers van der Loeff (tekst), Met open ogen, Alphen aan den Rijn (Samson) 1969, omslag.

Jopje H. Bakker (red.), Ons kostbare drinkwater, Gorinchem (De Ruiter) 1969.

Catalogus tent. Theater in blik, Amsterdam (Toneelmuseum) z.j. [1969], ongepag.

VARA Gids 25 januari 1969, omslag.

Plug (februari 1969) 17, omslag.

Nederlands Theater Jaarboek 19 (1969-1970), p. 66, 69, 72, 87.

H. Primus e.a., Wonen onderweg. Hoe gaat het wonen zich ontwikkelen?, z.p. [Den Haag] (Eurowoningen) 1970.

Agenda Amsterdams fotojaarboek, Amsterdam (Bekking) 1970.

Nederlands Theater Jaarboek 20 (1970-1971).

Dick Boer en Paul Heysse (hoofdred.), Focus Elsevier foto en filmencyclopedie, Amsterdam/Brussel (Elsevier) 3de geh. herz. dr., 1971, p. 89, 139, 309, 402, 598-599.

Barbarber (juli 1971) 85, omslag (achterzijde).

Barbarber (oktober 1971) 86, omslag (achterzijde).

Mies Bouhuys e.a. samenstelling, Ed. Hoornik, Den Haag/Amsterdam (Nederlands Letterkundig Museum en Documentatiecentrum/ De Bezige Bij) 1973, afb. nr. 117 (serie: Schrijversprentenboek dl. 17).

Simon Koster, De Bouwmeesters. Kroniek van een theaterfamilie, Assen (Van Gorcum Comp. B.V.) 1973, p. 381, 383.

Rigo Kalkhoven, De wereld van Wim Sonneveld. Een open doekje in tekst en beeld voor een groot kleinkunstenaar, Amsterdam (Amsterdam Boek) 1975.

Theun de Winter, De billen van Jan Cremer, Amsterdam (Erven Thomas Rap) 1975, omslag, p. 9-10, 14, 17, 20, 23, 26, 29, 32, 35, 38, 41,44.

Stedelijkjaarverslag 1974. Gemeente Amsterdam, Amsterdam (Stadsdrukkerij) 1975, p. 71.

Gerard Kosterman (vormgeving) en Philip Mechanicus (foto’s), Twaalf maal proza, Lelystad (IVIO) 1977.

Hollands Diep 3 (23 februari 1977) 3, omslag.

Hollands Diep 3 (7 mei 1977) 9, omslag.

Catalogus tent. Het Amsterdams grafisch atelier, Amsterdam (Stedelijk Museum) 1979.

R.W. Heringa (samenstelling), Architektenburo Spruit de Jong Heringa 1955-1980, Haarlem (Architektenburo Spruit de Jong Heringa) 1980.

[schrijversportretten], in NRC Handelsblad [elke vrijdag gedurende de periode] september 1979-augustus 1981.

Zero 3 (oktober 1981) 6, p. 41.

Zero 3 (winter 1981/1982) 8, p. 108.

Catalogus tent ’60 ’80. Attitudes, concepts, images, Amsterdam (Stedelijk Museum) 1982 (Catalogus Stedelijk Museum Amsterdam, nr. 694).

Wim lbo, En nu de moraal… Geschiedenis van het Nederlands cabaret. 1936-1981, Alphen aan den Rijn (Sijthoff) 1982, p. 153.

Zero 4 (maart 1982) 1, p. 100.

Zero 4 (april 1982) 2, p. 26.

De Tijd 9 (8 oktober 1982) 418, p. 40, 43.

Zero 4 (november 1982) 7, p. 32.

De Tijd 9 (5 november 1982) 422, p. 51, 55.

Zero 4 (winter 1982) 8, p. 52.

Kees de Bakker, Mijn eerste boek. Dertig schrijversdebuten, Amsterdam (Tiebosch Uitgevers Maatschappij) 1983, p. 16, 128.

Cees Grimbergen, Rob Huibers en Dick van der Peijl (samenstelling), Amelisweerd. De weg van de meeste weerstand, Rotterdam (Ordeman) 1983, p. 50 (serie: Dossier-reeks no. 7).

Holland Herald 18 (1983) 11, p. 7.

Avenue 20 (januari 1985) 1, p. 17, 19.

Kunstschrift/Openbaar Kunstbezit 29 (mei/juni 1985) 3, p. 79.

VPRO [radio- en televisiegids] (6 juli 1985) 27.

Vrij Nederland. Boekenbijlage (30 augustus 1986) 35, p. 3, 4.

Janny Donker (inl.), Pictorial. Mickery – 1965-1987 – A photographic history, Amsterdam (Stichting Mickery Workshop/International Theatre Bookshop) 1988, p.6.

Leo Geurts (tekst) en Philip Mechanicus (foto’s), Truffels! Herkomst, oogsten handel, truffels in de traditionele keuken & vele recepten uit de internationale haute cuisine, Utrecht etc. (Kosmos) 1988, omslag, na p. 24, 48, 72, 88.

Foto 43 (januari/februari 1988) 1/2, p. 50-52.

De Groene Amsterdammer 2 5 januari 1989, p. 18.

Avenue 24 (augustus 1989) 8, p. 11.

Rudy Kousbroek (tekst), 66 Zelfportretten van Nederlandse fotografen, Amsterdam/Den Haag (Nicolaas Henneman Stichting/SDU) 1989, afb. 52.

Maarten Kloos, Alexander Bodon. Architect, Rotterdam (Uitgeverij 010) 1990, ongepag.

Rudy Kousbroek, Het paleis in de verbeelding. Het paleis van Volksvlijt 1860-1961, Amsterdam (de Verbeelding) 1990, p. 73-74.

Rainer Bullhorst en Rudolphine Eggink, Friso Kramer. Industrieel ontwerper, Rotterdam (Uitgeverij 010) 1991, p. 105.

Trouw 5 maart 1992.

Anoniem, Vrouwen van Nederland, in Esquire juli/augustus 1992, p. 71.

Trouw 21 oktober 1993.

Bert Voeten, Neem je bed op en wandel. Brieven aan Bert Bakker senior 1954-1969, Amsterdam (De Bezige Bij) 1994, p. 2.

Taco Anema e.a. (red.), 50 Jaar fotografie. GKf 1945-1995, Amsterdam (De Verbeelding) 1995, p. 92-93.

John Jansen van Galen en Huib Scheurs, Het huis van nu, waar de toekomst is. Historie Stedelijk Museum Amsterdam 1895-1995, Amsterdam (V+K Publishing) 1995.

Mary Hessing, Angelique Janssen en Gisela Prager, Haute culture. Tussen droom en werkelijkheid, Groningen (NV. Nederlandse Gasunie) 1998, p. 177, 185.

Ivo de Wijs, Foto’s van papier, Amsterdam (Voetnoot) 1998, p. 43, 74.

Connie Palmen, Helemaal Huf. Amsterdam (Voetnoot) 1999, p. 72.

Nelleke Noordervliet, Holland zonder haast. Foto’s van Ad Windig, Amsterdam (Voetnoot) 2000, omslag (achterzijde) (serie: Holland zonder haast 2).

Gijs Dragt (vormgeving), Beeld versus woord, Dichters en fotografen op reis, Zwolle/Enschede (Waanders/Eigen-Wijze Reizen) 2001, p. 44, 46, 48, 50, 52, 56, 58.

Gerrit Komrij, Vrouwen van Nederland, Amsterdam (Voetnoot) 2001, p. 73, 79, 80, 82.

Maarten ‘t Hart, De daverdreun, Amsterdam (Voetnoot) 2002, p. 93-94.

Eric Min, Keep Still, Amsterdam (Voetnoot) 2004, p. 10, 14-15, 82-23.

VARA TV Magazine 76 (9-15 juli 2005) 28, omslag, p. 9-10.

A la carte [mapje met acht kaarten], Amsterdam (Voetnoot) 2005.

K. Schippers, Door Europa, Amsterdam (Voetnoot) 2006, p. 17, 24/25, 33, 39, IV, VII, VIII, XI-XIII.

Philip Mechanicus (foto), Het portret, in NRC Handelsblad:

10 mei 1984.

24 mei 1984.

7 juni 1984.

21 juni 1984.

5 juli 1984.

19 juli 1984.

2 augustus 1984.

16 augustus 1984.

30 augustus 1984.

27 september 1984.

in NRC Handelsblad:

13 april 1992.

28 mei 1993.

11 juni 1993.

23 juni 1995.

11 augustus 1995.

21 oktober 1995.

10 mei 1996.

1 mei 1998.

15 mei 1998.

29 mei 1998.

20 oktober 2000.

7 maart 2003.

14 november 2003.

12 maart 2004.

29 juli 2004.

in Het Parool:

3 maart 1994.

31 januari 1998.

21 februari 1998.

1 juli 1998.

5 september 1998.

21 april 1999.

15 januari 2000.

16j uni 2000.

13 november 2003.

4 maart 2004.

14 september 2005.

in de Volkskrant:

20 januari 1995.

12 april 1996.

27 april 1996.

11 juni 1996.

17 oktober 1996.

12 juni 1998.

19 februari 1999.

2 oktober 1999.

14 september 2001.

22 maart 2002.

5 maart 2004.

Secundaire bibliografie

(publicaties over de fotograaf en zijn werk):

Joost Andriessen, Philip Mechanicus. Een tentoonstelling met een paradoxaal kantje, in Foto 18 (april 1963) 4, p. 178-183 (met foto’s).

Catalogus tent. Fotoprijs Amsterdam 1965, Amsterdam (Stedelijk Museum) 1965, ongepag. (met foto’s).

Anoniem, Aanmoedigingsprijs voor fotograaf Mechanicus, in Algemeen Handelsblad g maart 1965.

Anoniem, Aanmoedigingsprijs voor de fotografie, in Nieuwe Rotterdamse Courant 9 maart 1965.

Anoniem, Fotograferen moet een doel hebben, in Algemeen Dagblad 23 maart 1965, p. 9.

Anoniem, Fotograaf Mechanicus ontving aanmoedigingsprijs. Bij opening expositie Fotoprijs Amsterdam 1965 in Stedelijk, in Algemeen Handelsblad 18 juni 1965.

Anoniem, A’damse fotoprijs voor Philip Mechanicus. Nu nog zware opdracht uitvoeren, in Trouw 18 juni 1965.

Anoniem, Mechanicus met sterke portretten in Stedelijk. Winnaar van Fotoprijs Amsterdam, in De Tijd/Maasbode 18 juni 1965.

Frank Diamand, Portret van een fotograaf. De bekroning van Philip Mechanicus, in Vrij Nederland 26juni 1965, p. 11.

F. Stoppelman, Over Philip Mechanicus die een prijs gewonnen heeft, in Focus 50 (23 juli 1965) 15, p. 2-7 (met foto’s).

Herman Besselaar, Cameragedichten, in Algemeen Handelsblad 29 april 1966, (met foto’s).

Anoniem, Philip Mechanicus. “Jongen, jongen wat een fotograaf’, in De Tijd 7 mei 1966.

Hanneke Meerum Terwogt, Vrouwen van Amsterdam, Amsterdam (Foton) 1970, ongepag. (met foto’s).

K. Schippers, Paddenfoto’s van Philip Mechanicus. Toelichting op een idee, in HP. Haagse Post 12 januari 1972, p. 49.

Cees Overgaauw, Padden, in NRC Handelsblad 15 januari 1972.

e.m.h. (= Else Madelon Hooykaas), Paddenfoto’s van Philip Mechanicus: een Rorschach test, in Foto 27 (maart 1972) 3, p. 31.

Marja Roscam Abbing, De Philip Mechanicusstraat, in NRC Handelsblad 10 augustus 1973.

Max van Rooy, Portfolio. 8 Foto’s van Philip Mechanicus, in Maatstaf 23 (januari 1975) 1, p. 48-58 (met foto’s).

Catalogus tent. Foto’s voor de stad. Amsterdamse documentaire fotoopdrachten 1971-1976, Amsterdam (Amsterdams Historisch Museum) 1977, ongepag.

Els Barents (red.), Fotografie in Nederland 1940-1975, Den Haag (Staatsuitgeverij) 1978, p. 22, 72, losse biografie.

Max Pam, Willem Diepraam. Het moment. Foto’s met commentaar, genoteerd door Max Pam, in De Revisor 8 (1981) 6, p. 26-33 (met foto’s).

Marleen Kox, Verslag onderzoek foto-archieven. [Samengesteld in opdracht van de Stichting Nederlands Foto-Archief], Amsterdam, juli 1981.

Anoniem, Philip Mechanicus. De pose der natuurlijkheid, in Catalogus Uitgeverij Querido, Amsterdam najaar 1981.

Els Barents, Philip Mechanicus, in Perspektief (september/oktober/november 1981) 9, p. 38-45, 47 (met foto’s).

Anoniem, De schrijvers van fotograaf Philip Mechanicus, in Algemeen Dagblad 9 oktober 1981.

Anoniem, Exposities. Een beetje schrijver, in Elseviers Magazine 17 oktober 1981, p. 209.

Vic van de Reijt, Reeks auteurs geschilderd, getekend, gefotografeerd, in NRC Handelsblad 20 oktober 1981.

[Vouwblad] Stedelijk Museum. Philip Mechanicus. De pose der natuurlijkheid, 23 oktober tot 6 december 1981.

Jessica Voeten, Philip Mechanicus. Ik ben een gelaatsdeskundige, in NRC Handelsblad 30 oktober 1981, Cultureel Supplement, p. 2.

Anoniem, Ik hou van jou. Drieënnegentig auteurs van Querido – fotografisch, biografisch en bibliografisch, Amsterdam (Querido) 1982, p. 42, 44, 99, 115.

Jan Verstappen, “De pose der natuurlijkheid”. Schrijversportretten van Philip Mechanicus, in Het Binnenhof 2 januari 1982.

Michael Kooren, Auteurs op de foto: een standaard type, in Vrij Nederland 29 januari 1982.

Catalogus tent. Zien en gezien worden. Fotografische zelfbespiegeling in Nederland van ca. 1840 tot heden, Nijmegen (Nijmeegs Museum ‘Commanderie van Sint-Jan’) 1983, p. 58, 89.

Martin schouten, Een wandeling door de tijd, in Foto in vorm, Grafisch Nederland (1984) kerstnummer, p. 89.

Ellen Kok, Philip Mechanicus. “Ik ben een groot nutteloos kijker”, in Foto 39 (december 1984) 12, p. 44-49 (met foto’s).

EB (= Els Barents), Philip Mechanicus, in Catalogus tent. Wat Amsterdam betreft…/As far as Amsterdam goes…, Amsterdam (Stedelijk Museum) 1985, p. 128-129.

Anoniem, Philip Mechanicus. De pose der natuurlijkheid, in Vrij Nederland 8 februari 1986.

Mariëtte Haveman, Vijf fotografen, vijf genres. Philip Mechanicus: Zeven miljoen varianten op een patroon, in Twee N. Personeelsblad Nationale-Nederlanden juni/juli 1986, p. 21-23, 34 (met foto’s).

Catalogus tent. Asparagus Asparagus, Venlo (Museum Bommel van Dam) 1988.

Herman Keppy, Het Waterlooplein van Mechanicus, in Focus 75 (september 1988) 9, p. 21-23.

Igor Cornelissen, Nu & toen. Blinde muren, in Vrij Nederland 49 (24 september 1988).

Froukje Hoekstra, Mechanicus en het dynamisch evenwicht, in Nieuwsblad van het Noorden 29 januari 1989, p. 19.

Margalith Kleijwegt, Liefde voor grijs. Een cursus fotografie van meester Philip Mechanicus, in Vrij Nederland 27 mei 1989, p. 24-32 (met foto’s).

Willem Jan Otten, De helft van twee personen. Fotoboek van Philip Mechanicus, in NRC Handelsblad 23 juni 1989.

Mariëtte Haveman, Lijnen, grijstinten en mooie levende poppen. Mechanicus’ persoonlijke en anekdotische cursus fotografie, in Vrij Nederland. Boekenbijlage (12 augustus 1989) 32, p. 7, 12.

Anoniem, Philip Mechanicus, foto’s van de Waterloopleinbuurt, in Joods Historisch Museum Nieuwsbrief (december 1989) 4, p. 7.

Catalogus Internationale Fotoveiling Amsterdam. Zondag 25 februari 1990, Amsterdam (Stichting Canon Image Centre/Stichting F32/Hotel Pulitzer) 1990, lot 166-168.

Carly Broekhuis, Een kleurenblinde fotograaf, in Focus (maart 1990) 3, p. 22-23.

Catalogus tent. Op reportage-25 jaar Avenue-reisfotografie, Amsterdam (Canon Image Centre) 1990, p. 35, 39.

Huub Jansen, Een onbedwingbare behoefte aan plaatjes kijken, in Fotoprof (september 1990) 5, p. 10-15.

Hans Oblink, Een koele observator. Brieven van Philip Mechanicus (1889-1944), in Het Oog in ‘t Zeil 7 (april 1990) 4, p. 33-41.

Catalogus Nederlandse kunst. Rijksaankopen 1990. Rijksaankopen Rijksdienst Beeldende Kunst, Zwolle (Waanders) 1991, p. 136, 138.

Ingeborg Leijerzapf e.a. (tekst), Het beslissende beeld. Hoogtepunten uit de Nederlandse fotografie van de 20e eeuw, Amsterdam (BIS) 1991, p. 40, 202.

Catalogus Internationale Fotoveiling Amsterdam. Zondag 24 februari 1991, Amsterdam (Stichting Canon Image Centre/Stichting F32/Hotel Pullitzer) 1991, lot 145-147.

Cees Nooteboom, De fotograaf als tovenaar, in Esquire december 1991/januari 1992.

Maartje van den Heuvel en Anneke van Veen (samenstelling), Foto’s voor de stad. Amsterdamse documentaire foto-opdrachten 1972-1991 / Leontine Coelewij, Haro Plantenga en Anneke van Veen (samenstelling), Foto’s voor de stad. Amsterdamse documentaire foto-opdrachten 1989-1991, Amsterdam (Gemeentearchief Amsterdam) 1992, ongepag.

Catalogus Nederlandse kunst. Rijksaankopen 1991. Rijksaankopen Rijksdienst Beeldende Kunst, Zwolle (Waanders) 1992, p. 131-132.

Johan M. Swinnen, De paradox van de fotografie. Een kritische geschiedenis, Antwerpen/ [De Bilt] (Hadewijch/Cantecleer) 1992, p. 195.

Catalogus Internationale Fotoveiling Amsterdam. Zondag 23 februari 1992, Amsterdam (Stichting Canon Image Centre/Hotel Pulitzer) 1992, lot 161-165.

Daniel Koning en Willem Kuipers, Ik heb ze het eeuwige leven gegeven, in de Volkskrant 11 april 1992.

Anne-Rose Bantzinger, Philip Mechanicus. Ambachtsman met een camera, in Nieuw Israelietisch Weekblad 18 februari 1993, p. 3-5 (met foto’s).

Catalogus Internationale Fotoveiling Amsterdam. Zondag 21 februari 1993, Amsterdam (Stichting Canon Image Centre/Stichting F32/Hotel Pullitzer) 1993, lot 148-149.

Emilie Escher, Een menu in drie etappes, in Het Parool 10 mei 1994, p. 17.

Jan Koekebakker (eindred.), Werk/work, De randstad fotocollectie/The Randstad Collection of Photographs 1988-1995, Amsterdam (Randstad Holding) 1995, p. 56-57, 119.

Josephine van Bennekom, Ad Windig 1912-1996, in Trouw 11 maart 1996.

Matthijs van Nieuwkerk, Geroosterde bosmier, heerlijk, in Het Parool 20 april 1996, p. 48.

Karin van Munster, Kipvleugels in de cola, in Trouw 8 februari 1997, p. 2.

Onno Blom, Philip Mechanicus, in Trouw 28 juni 1997, p. 2.

De Groene Amsterdammer 121 (30 juli 1997) 31/32.

Adriaan de Boer, Klein fornuisje, in de Volkskrant, 2 februari 1998, p. 13.

VARA TV-Magazine (16 mei 1998) 20.

Karel Bagijn, Dit is geen kookboek, in Algemeen Dagblad 3 november 1998, p. 2.

Paul Arnoldussen, ‘Ik 22 honden? Dat is onjuist, ik heb er 43’, in Het Parool 16 juni 2000, p. 4 (met foto’s).

Jos Bloemkolk, Was speelgoed oorlog?, in Het Parool 15 november 2000.

Veilingcatalogus Glerum Auctioneers Dutch Photography 1900-2000. Veiling nr. 202, 27 november 2000, Amsterdam (Glerum Auctioneers) 2000.

Veilingcatalogus Modern and Contemporary Art Including Photographs, 6 december 2000, Amsterdam (Sotheby’s) 2000, lot 499, 503, 588, 590.

Wim van Sinderen, Fotografen in Nederland. Een anthologie 1852-2002, Amsterdam/Den Haag (Ludion/Fotomuseum) 2002, p. 248-249 (met foto’s).

Maurits Schmidt, Schieten met scherp. Fotograaf Jan Schiet, in Het Parool 28 maart 2002.

Veilingcatalogus Photographs from the Bert Hartkamp Collection, 11 november 2002, Amsterdam (Sotheby’s) 2002, lot 217.

NAGO-nieuws (2005) 3.

Harmen Bockma, Werk van joodse fotografen is ‘zichtbaar anders’. Joods Historisch Museum toont vervreemd New York, in de Volkskrant 10 juli 2003.

Martijn Meijer, Anekdotes over ‘Cees’ in De Balie, in NRC Handelsblad 18 december 2003.

Ward Wijdelts, Mijmeringen over eten bij ‘Laatste Avondmaal’, in NRC Handelsblad 26 januari 2004.

Koos Metselaar, Warna Oosterbaan en Laura Starink, De vijftigste, in M. Het maandblad van NRC Handelsblad (1 mei 2004) 50, omslag, p. 5.

Catalogus Made in Holland. Epson Fotofestival Naarden, Naarden 2005.

Cees Nooteboom, Het behouden huis, Amsterdam (De Bezige Bij) 2005.

Miriam Rasch (inl. en samenstelling), Memento. Nagelaten vertalingen van Gerard Rasch, Amsterdam (Pegasus) 2005.

Hans Arend de Wit, In memoriam. Het laatste perron, in De Fotograaf (2005) 4, p. 34-35.

Joantien Zijlstra, Het Waterlooplein van toen, in Het Parool 24 juni 2005.

Kester Freriks, Tragiek van een plein, in NRC Handelsblad 29 juli 2005.

Anoniem. Philip Mechanicus overleden, in Algemeen Dagblad 1 augustus 2005.

Henk van Gelder, Perfectionistische gelaatsdeskundige. Philip Mechanicus (1936-2005), in NRC Handelsblad 1 augustus 2005.

Peter van Brummelen, Philip Mechanicus (1936-2005). Aanwezig zonder lastig te vallen, in Het Parool 1 augustus 2005.

Anoniem, Fotograaf Philip Mechanicus overleden, in Trouw 1 augustus 2005.

Hanneke de Klerck, Portrettist van schrijvers. Postuum. Fotograaf Philip Mechanicus, in de Volkskrant 1 augustus 2005.

Eric Min, In memoriam Philip Mechanicus, in De Morgen 2 augustus 2005.

Rinske Wels, Philip Mechanicus (1936-2005). Als het maar scherp is. In memoriam, in Trouw 2 augustus 2005.

Kees Fens, Altijd brutaal vrolijk. In het voorbijgaan, in de Volkskrant 4 augustus 2005.

Anoniem, Philip Mechanicus (1936-2005), in De Groene Amsterdammer 129 (5 augustus 2005) 31, p. 25-27 (met foto’s).

Herman Hoeneveld, Philip Mechanicus. De laatste keuze, in P/F. Professionele Fotografie (2005) 6, p. 51-58 (met foto’s).

Anoniem, Philip Mechanicus, in Het Parool 14 oktober 2005.

Anoniem, Philip Mechanicus, in Het Financieele Dagblad 29 oktober 2005.

VPRO Gids (29 oktober 2005) 44.

Anoniem. Philip Mechanicus, in NRC Handelsblad 10 november 2005.

Eddie Marsman, Gewoon doen wat een ander niet doet of ziet. Expositie en boek foto’s Philip Mechanicus, in NRC Handelsblad 11 november 2005.

Peter van Brummelen, De pophelden van Gijsbert Hanekroot, in Het Parool 18 november 2005.

VARA TV Magazine 76 (10 december 2005) 50.

Lodewijk Bakker, De held van Amsterdam, in Het Parool 29 december 2005.

NRC Handelsblad 2 januari 2006, p. 18.

Uitkrant [uitgave Amsterdams Uitburo] maart 2006.

NRC Handelsblad 25 maart 2006, p. 60.

Lidmaatschappen

GKf 1965-1973.

Onderscheidingen

1965 Fotoprijs Amsterdam.

1998 Zilveren griffel voor kookboek De vrolijke keuken.

Tentoonstellingen

1961 (g) Amsterdam, Stedelijk Museum, Dag Amsterdam.

1961/1962 (g) Amsterdam, Arti et Amicitiae, 23e Nationale Foto Tentoonstelling (Kerstsalon).

1962 (e) Amsterdam, Kriterion.

1964 (g) Amsterdam, Moderne Boekhandel Bas, Barbarber’s Wereldtentoonstelling.

1965 (g) Amsterdam, Stedelijk Museum, Fotoprijs Amsterdam 1965.

1969 (g) Amsterdam, Toneelmuseum, Theater in blik.

1969 (g) Utrecht, Musement.

1972 (e) Amsterdam, Galerie Balans, Dode Padden 1 t/m 40.

1974 (e) Amsterdam, Galerie Balans, Badhokjes te Knokke 1 t/m 40.

1977 (g) Amsterdam, Amsterdams Historisch Museum, Foto’s voor de stad.

1978 (e) Amsterdam, Spaarbank voor de stad Amsterdam (Singel 548).

1981 (e) Amsterdam, Stedelijk Museum, De pose der natuurlijkheid. Portretten van Nederlandse schrijvers van Philip Mechanicus.

1981 (g) Den Haag, Letterkundig Museum, 90 Schrijversportretten, foto’s van Philip Mechanicus, tekeningen van Marlen Nolta en karikaturen van Siegfried Woldhek.

1981 (g) Rotterdam, Perspektief, [Philip Mechanicus en Ferry André de la Porte].

1982 (e) Amsterdam, Galerie Ton Peek.

1982 (e) Den Bosch, Het Kruithuis, Schrijversportretten.

1982 (g) Hoensbroek, Fotogalerie 68, Face of people [Corstiaan Jansen en Philip Mechanicus].

1983 (e) Gent, Galerie XYZ.

1983/1984 (g) Nijmegen, Nijmeegs Museum ‘Commanderie van Sint-Jan’, ‘Fotografische zelfbespiegeling’. Het zelfportret in de fotografie in Nederland vanaf ca. 1840.

1984 (e) Amsterdam, f.32 Foto Galerie, Het verleden van Philip Mechanicus.

1985 (e) Amsterdam, Restaurant Sancerre, Portretten van vrouwen.

1985/1986 (g) Amsterdam, Stedelijk Museum, Wat Amsterdam betreft.

1987 (g) Amsterdam, Canon Photo Gallery, Het Portret.

1988 (e) Amsterdam, Focus on Photography, Historische datum – Historische foto’s.

1988 (e) Amsterdam, Dokacentrum, Nieuwe portretten.

1988 (g) Venlo, Museum van Bommel van Dam, Asparagus Asparagus.

1989 (g) Amsterdam, Amazone.

1989 (g) Amsterdam, Nieuwe Kerk, Foto 89.

1989/1990 (e) Amsterdam, Joods Historisch Museum.

1990 (e) Amsterdam, Restaurant Sancerre, Vrouwenportretten.

1990/1991 (g) Amsterdam, Canon Photo Gallery, Op reportage -25 jaar Avenue-reisfotografie.

1991 (e) Amsterdam, Café-restaurant De Gouden Reael, Dubbelportret.

1991 (g) Amsterdam, Nieuwe Kerk, Het beslissende beeld. Hoogtepunten uit de Nederlandse fotografie van de 20e eeuw (Collectie Stichting Dutch Photograpy).

1991/1992 (e) Amsterdam, Canon Photo Gallery, Warawanaide Kudasai!

1993 (g) Nijmegen, Nijmeegs Museum Commanderie van Sint-Jan, Hedendaagse Nederlandse Fotografie 1970-1990.

1993/1994 (e) Aalst, Warawanaide Kudasai!

1994 (g) Amsterdam, Fotogram, De eerste de beste.

1994 (e) Amsterdam, Galerie Apert, Philip Mechanicus.

1995 (g) Naarden, Galerie Beeldman, Ego-Document (Fotofestival Naarden).

1996 (e) Amersfoort, Elleboogkerk, Het Gezicht van de Fotograaf.

1996 (e) Amsterdam, Fotogram, 40 Portretten van Philip Mechanicus.

1996 (e) Amsterdam, Wetering Galerie, [foto’s op en om Ohama Beach, Japan].

1996 (g) Amsterdam, Wetering Galerie, Reinoud Oudshoorn beelden. Philip Mechanicus foto’s.

2000 (e) Amsterdam, The Frozen Fountain, [kleurenfoto’s van kiezelstenen en houtresten op het strand bij Shingu, Japan].

2000 (g) Egmond aan Zee, Galerie Conny van Kasteel, Kengiro Azuma. Philip Mechanicus.

2002 (g) Amsterdam, Fotogalerie 21/2 bij 4 1/2, De hoeksteen.

2002/2003 (g) Den Haag, Fotomuseum Den Haag, Fotografen in Nederland 1852-2002.

2003 (g) Amsterdam, Wetering Galerie, Bloemen.

2005 (e) Naarden, Galerie Lage Flank, Philip Mechanicus – Stadsschoon [binnen] – Zijn schrijvende fotografen fotograferende schrijvers? [buiten] (Epson FotoFestival Naarden).

2005 (g) Amsterdam, Joods Historisch Museum, O Waterlooplein… De oude Amsterdamse jodenbuurt.

2005 (e) Amsterdam, Stedelijk Museum CS, Philip Mechanicus.

Radioprogramma’s

1997 (19 december) Schuim en as. Philip Mechanicus over zijn bundel De maag van Mechanicus (Radio 5).

1997 (21 december) Ophef en vertier. Over koken en dichten met Philip Mechanicus (Radio 5).

1998 (6 februari) De Avonden. Met “het gesproken uitzicht” van Philip Mechanicus (VPRO).

1999 (12 februari) De Avonden. Met “het gesproken uitzicht” van Philip Mechanicus (VPRO).

2000 (16 november) Een leven lang. Portret van de portretfotograaf en publicist Philip Mechanicus (1936) (NPS).

Televisieprogramma’s

1997 (21 november) Panorama vrijdag. Onder anderen met fotograaf Philip Mechanicus en het ongemak van vormgegeven producten (NPS/RVU).

1998 (2 mei) Op reis. In deze vijfde aflevering o.a. koken met Philip Mechanicus in de Provence (NPS).

Bronnen

Amsterdam, Philip Mechanicus (mondelinge informatie).

Amsterdam, Han Schoonhoven (twee artikelen: ‘Bij het afscheid van Philip Mechanicus’, in http://www.Photoq.nl/news.php?newsid=849 [16 augustus 2005] en ‘Het afscheidscadeau van Philip Mechanicus, in http://www.Photoq.nl/reviews.php?reviews=56 [24 oktober 2005]).

Leiden, Studie en Documentatie Centrum voor Fotografie, Prentenkabinet Universiteitsbibliotheek Leiden.

Leusden, Jan Wingender (collectie nederlands fotoboek).

Collecties

Amsterdam, ABN AMRO Kunststichting

Amsterdam, Gemeentearchief.

Amsterdam, Instituut Collectie Nederland.

Amsterdam, Joods Historisch Museum.

Amsterdam, Maria Austria Instituut.

Amsterdam, Randstad Collectie.

Amsterdam, Stedelijk Museum.

Amsterdam, Stichting Dunhill Dutch Photography.

Diemen, Randstad fotocollectie werk/work.

Haarlem, Spaarnestad Photo.

Leiden, Prentenkabinet Universiteitsbibliotheek Leiden.

Auteursrechten

De auteursrechten op het fotografisch oeuvre van Philip Mechanicus worden beheerd door het Maria Austria Instituut te Amsterdam.