Fotolexicon, 23e jaargang, nr. 38 (september 2006) (nl)

Winfred Evers

Onno Schilstra

Extract

Winfred Evers beoefent vanaf de late jaren zeventig een vorm van geënsceneerde fotografie. Zijn vormentaal en werkwijze zijn verwant met die van het Bauhaus en de geometrisch abstracte kunst. Wat zich voor zijn lens afspeelt, tracht hij door inventieve manipulaties te transformeren – hetzij via een vooropgezet plan, hetzij intuïtief – tot autonome beelden.

Biografie

.
1954	Winfred Evers wordt op 5 juni geboren in Haarlem, als jongste zoon (nakomeling) van Leonardus Hermanus Evers en Johanna Maria Lodder in een gezin met vier kinderen. Zijn vader is werkzaam als hofmeester op onder andere de walvisvaarder Willem Barentz en het gezin woont in Heemstede. Als Winfred vier jaar is, koopt zijn vader het hotel ‘De Geleerde Man’ in Bennebroek.
1965-‘68	In 1965, Evers is elf jaar, besluit zijn vader weer te gaan varen. Hij verkoopt het hotel maar komt direct hierna te overlijden. Zijn moeder betrekt met de kinderen een reeds gekocht huis in Sassenheim. De oudere kinderen gaan in deze jaren stuk voor stuk het huis uit; Winfred blijft alleen met zijn moeder. In Sassenheim bezoekt Winfred de Don Bosco-mulo.
1968-‘71	Na de mulo stapt Evers over naar de havo op het Fioretti College te Lisse. Een grote Dali-tentoonstelling in Museum Boymans van Beuningen in Rotterdam eind 1970/ begin 1971 maakt diepe indruk op hem. Op de verplichte leeslijst voor zijn eindexamen zet hij een aantal zelf verzonnen boeken, wat door zijn leraren niet wordt opgemerkt. Hij experimenteert met hasj en probeert zijn geest te verruimen.
1971-‘73	Op zeventienjarige leeftijd behaalt Evers zijn havo-diploma. Hij besluit zich aan te melden voor een opleiding aan de Filmacademie. Daar vindt men hem echter te jong. Evers meldt zich vervolgens aan bij de Vrije Academie in Den Haag, waar hij zich wel kan inschrijven. Hij bekwaamt zich hier vooral in video, fotografie en film.
1975	Evers verhuist naar een kamertje in Amsterdam. Hij ontwikkelt een interesse voor oosterse filosofie. Bij de Gemeentelijke Kunstaankopen in Amsterdam worden enkele fotografische zeefdrukken van hem aangekocht en in Museum Fodor getoond. Door deze aankoop komt hij in aanmerking voor een woning via de Stichting Woonwerkruimte Kunstenaars (SWWK). Hij verhuist naar het Gerard Douplein, waar hij zeven jaar zal wonen.
1976	Hij moet in zijn onderhoud voorzien door allerlei baantjes en mist de steun van de academie. Hij komt in de bijstand en begint aan een serie abstracte fotowerken, die hij ‘Tabula Rasa’ noemt. Evers leest veel, schrijft gedichten en verdiept zich in mystiek.
	Wanneer zijn vriendin Yvonne een eigen woning krijgt, mag hij haar huis als atelier gebruiken. Hij begint constellaties te fotograferen die het midden houden tussen stillevens en installaties. De nieuwe fotowerken zijn geïnspireerd door het motto ‘Rondom de Leegte’ van filosoof Cornelis Verhoeven.
1977-‘80	In de periode tussen 1977 en 1980 komt de loopbaan van Evers van de grond. Hij heeft succesvolle tentoonstellingen in Rotterdam en Parijs.
1981	Evers sluit vriendschap met kunstenaars uit de kring rond het tijdschrift Perspektief, onder wie José Rodrigues en Eric van der Schalie.
1983	In het begin van de jaren ’80 maakt Evers gebruik van de BKR-regeling, waar hij in 1983 na een inzending van abstracte, sterk bewogen fotowerken uit wordt geweerd, mede onder invloed van de dan vigerende gedachte dat fotografie geen kunst is.
1983-‘84	In 1983 en 1984 verwerft hij werkbeurzen bij het ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur (WVC).
	Hij schaft in 1984 een technische camera aan.
1986	Zijn relatie met Yvonne komt ten einde en hij gaat een nieuwe relatie aan met de Poolse schilderes Baska Hempel. Dat blijft niet zonder artistieke gevolgen: “Ik had de behoefte om in beeld uit te barsten,” zegt hij over deze periode. Na negen jaar uitsluitend zwart-wit foto’s te hebben gemaakt, explodeert hij nu in een ‘orgasme van kleur’, zoals een vriendin het omschreef (m.m. Winfred Evers). Hempel heeft een dochter, die Evers als zijn eigen kind gaat beschouwen. De relatie eindigt echter even plots als hij begonnen is.
	Onder invloed van Wout Notenboom, leermeester in de antroposofie, ontwikkelt zijn werk zich in een harmonieuzer richting dan voorheen.
1987	Winfred Evers vervult een gastdocentschap aan de Rijksakademie te Amsterdam.
	Hij neemt deel aan de manifestatie Kunst over de Vloer, waarvoor hij een installatie bouwt in een pakhuis aan het Entrepotdok in Amsterdam.
1988	Evers verwerft een werkbeurs van het Fonds voor Beeldende Kunst, Vormgeving en Bouwkunst (BKVB).
	Hij ontvangt een uitnodiging van Light Work in Syracuse in de staat New York om een maand als ‘Artist-in-Residence’ te komen werken. Een ‘Artist-in-Residence’ mag de studiofaciliteiten van het Robert B. Menschel Media Center aan de Universiteit van Syracuse gebruiken om nieuw werk te maken. Als tegenprestatie doneert de kunstenaar enkele werken.
jaren 1988-2000	Evers verwerft een werkbeurs van het Fonds voor Beeldende Kunst, Vormgeving en Bouwkunst (BKVB), en in de periode tussen 1995 en 2002 nog eens drie basisstipendia, die hem in staat stellen te investeren in zijn werk.
jaren ‘90	Evers vindt een nieuwe liefde in de schilderes Annemie Sijstermans. Uit deze relatie worden twee dochters geboren.
1992-‘97	In 1992 werkt Evers voor het eerst op een Apple Mac-computer en in 1997 koopt hij zijn eerste eigen Mac-unit. Hij vervangt het arbeidsintensieve fotograferen van ruimtelijke installaties door het scannen van beelden die hij manipuleert op de computer. Na deze installaties maakt hij enige tijd opnamen van reflecties die hij digitaal samenvoegt met lijntekeningen.
1994-‘96	Hij ontvangt een opdracht voor een monumentaal reliëf in metaal, glas en licht voor basisschool De Kaap in Amsterdam-Oost. Deze opdracht is toegekend door de Commissie Kleinschalige Opdrachten van het Amsterdams Fonds voor de Kunst. Hierna volgt een schetsopdracht voor een sculptuur voor de Andersen basisschool in Woerden, uitgeschreven door de Herman Molendijk Stichting in Amersfoort. Een opdracht voor Rabobank Nederland betreffende een fotografisch motief wordt toegekend door Stichting Onderneming en Kunst in Amsterdam.
1995	Evers maakt een 60 minuten durende video Flowever Flow voor Park-4-DTV in Amsterdam.
1999-2005	Vanwege de sociale en financiële verplichtingen die het vaderschap met zich meebrengen, werkt Evers vooral voor internationale ‘photo libraries’ (stockfotografie voor boekomslagen, advertenties en dergelijke), waaronder Photonica in Londen, in 2005; overgenomen door Getty Images, en Monsoon Images in New York onder de naam ‘Eversofine’. Daardoor is hij in deze periode minder zichtbaar als autonoom kunstenaar.
	De video Flowever Flow wordt in 2005 op DVD uitgebracht via Torch Gallery in Amsterdam. Evers’ werk wordt internationaal erkend en opgenomen in diverse belangrijke publicaties over abstracte en concrete fotografie. Zijn oeuvre ontwikkelt zich van een polychrome levendigheid naar een meer verstild zwart-wit idioom.

Beschouwing

Het oeuvre van Winfred Evers kan men opvatten als een loot aan de stam van de experimentele en geënsceneerde fotografie. Zijn fotowerken ogen vaak abstract, maar zijn dat nooit helemaal. Ze bevatten altijd gefotografeerde figuratie. Door middel van (aanvankelijk) analoge en (later) digitale technieken manipuleert hij deze figuratie tot autonome composities.

Het zeventiende-eeuwse hotel ‘De Geleerde Man’ te Bennebroek, dat door Winfreds ouders werd gedreven, was altijd druk beklant. De kleine Winfred was daardoor vaak op zichzelf aangewezen en trok zich dan terug op de grote zolder van het huis waar hij speelde met opgeslagen spullen. Hij bouwde er allerlei objecten mee. Als achtjarige maakte hij grote, wilde krijttekeningen. Zijn ouders zagen zijn tekeningen en bouwsels nooit; hij vernietigde ze zodra ze waren voltooid. Rond zijn veertiende jaar begon hij met het schrijven van verhalen en filmscenario’s. Hij dacht erover om journalist te worden. In zijn omgeving vonden zijn verhalen geen weerklank; men geloofde soms niet eens dat hij de verhalen zelf schreef.

Aan de Vrije Academie in Den Haag kwam Evers onder de artistieke hoede van filmmaker Frans Zwartjes, die hem vertrouwd maakte met de zich sterk vernieuwende wereld van de ‘art-movie’ (kleinschalige, lowbudget films) en, iets later, de performancekunst. Kunst maken bleek voor Evers een essentiële, bijna therapeutische activiteit. Het was een dynamische periode, waarin hij uitgebreid experimenteerde met methoden en technieken. Hij maakte nieuwe vrienden, afkomstig uit allerlei landen, onder wie de Portugese schilder Vitor Pomar en de Engelse schilder Peter Frohlick. Tussen deze vrienden bleef ook na de academietijd een levendige uitwisseling bestaan op het gebied van levensbeschouwing.

The Lazy Man ‘s Guide to Winfred Evers is de titel van een boekje dat Winfred Evers in 1984 in samenwerking met de Amsterdamse galerie Torch publiceerde. Het boekje biedt een interessante ingang tot zijn oeuvre. Op bladzij vier is een foto afgedrukt die als metafoor kan worden gezien voor Evers’ levensbeschouwing: de foto Southpole, waarop een ijsberg te zien is die eenzaam ronddobbert op een kalme watervlakte. Het cyclopische blok ijs oogt als de ruïne van een middeleeuwse abdij, met smeltgaten als gotische boogvensters. Daardoorheen kijken we niet alleen in het binnenste van de ijsberg, maar ook in de verte, naar de oneindige poolzee die de ijsberg omgeeft. De foto van de ijsberg is rond 1950 genomen door de vader van Winfred Evers, op één van zijn zeereizen. De ijsbergfoto trekt de blik naar het lege centrum van het beeld: het weggesmolten hart van de ijsberg. Op een intrigerende manier identificeer je je als beschouwer met de merkwaardige ijsklomp en dat is precies waar het Winfred Evers om te doen is. Hij hanteert in een aanzienlijk aantal van zijn fotowerken een verwant compositieschema: veel van zijn foto’s zijn gecomponeerd rond een leeg vlak, dat Evers een ‘witte vide’ noemt.

Rond 1970, in de beginjaren van zijn kunstenaarschap, raakte Evers onder de indruk van het boek Rondom de Leegte van de filosoof Cornelis Verhoeven (1965). Dit boek is een verzameling opstellen over de menselijke conditie in het tijdperk na de door Friedrich Nietzsche geproclameerde ‘dood van God’. Verhoevens boek behelst de these, dat de ‘dood van God’ in het geestelijk leven van de moderne mens een vacuüm heeft veroorzaakt, een leegte die ernaar smacht om weer gevuld te worden.

De ijsbergfoto in The Lazy Man’s Guide en het vergelijkbare compositieschema in veel van Evers’ fotowerken verbeelden het geestelijke bestaan van de mens na ‘Nietzsche’: een eenzame entiteit, ronddobberend in de koude zee van het leven, met in het hart een diep, maar onvervuld verlangen naar heelheid in het bestaan.

Evers’ fotowerk begeleidt en katalyseert een zoektocht naar antwoorden op zijn existentiële vragen. Zijn beelden refereren aan mystiek en esoterie en verhouden zich niet rechtstreeks tot het contemporaine fotografische discours. Evers zegt zich bijvoorbeeld minder verwant te voelen met fotografen dan met hedendaagse componisten, zoals Simeon ten Holt en Philip Glass, bij wie zoals hij het uitdrukt ‘het wetende en het voelende zich verenigen’.

Op zijn eigen website (www.winfredevers.nl) presenteert Winfred Evers een overzicht van zijn fotowerken, verdeeld over categorieën met titels als ‘Lucid Alchemy’, ‘Mind over Matter’ en ‘Mindscapes’. Evers’ fotografie kan worden gekenschetst als beeldmanipulatie, die tot doel heeft de geest te laten uitstijgen boven de materie, zodat er geestelijke landschappen zichtbaar worden. Evers vertrekt steeds vanuit het fotograferen van het materiële, en dat materiële blijft altijd in meer of mindere mate zichtbaar, maar het wordt steeds door ingenieuze ingrepen van zijn materiële connotaties ontdaan. Line of thought (1977) bijvoorbeeld, is een verstilde compositie in grijstinten met diagonale lijnen. Bij nadere inspectie blijkt het te gaan om een foto van vier tegels, waarop een boek met lege pagina’s ligt, waarop weer een foto van hetzelfde tegeltableau ligt. Zonder enige nadruk heeft deze foto een sterk metaforische werking, al blijft open wat er precies verzinnebeeld wordt. Juist deze ogenschijnlijke abstractie en de in tweede instantie zichtbare figuratie verlenen het werk een intrigerend karakter.

Het oeuvre van Winfred Evers bevat veel artistiek pionierswerk, dat op zijn beurt weer mogelijk werd door de zich gestaag ontwikkelende fototechnische mogelijkheden.

In de jaren zeventig zocht Evers naar een fotografische vertaling van de geometrisch-abstracte tendens in de schilderkunst, zoals die sinds Mondriaan onafgebroken heeft bestaan. In de jaren tachtig lijkt hij – al dan niet bewust – ook beïnvloed te zijn door de Arte Povera: in zijn studio bouwde hij grote ruimtelijke installaties met ‘arme’ materialen: stukken hout, karton, plastic en wat zich verder zoal aandiende. Deze belichtte hij zo, dat zij gezien door de lens van zijn camera gingen lijken op abstracte composities in zwart-wit. Net als de bouwsels op zolder uit zijn jeugd, kreeg niemand deze installaties te zien. Uitzondering op deze regel vormde de manifestatie Kunst over de Vloer in 1987, waarbij hij in een Amsterdams pakhuis één van zijn sculpturale installaties exposeerde. Vanaf 1984 experimenteerde Evers met een technische camera. Hij realiseerde subtiele effecten door, zoals hij het zelf noemt, te ‘monteren in de camera’, een complexe techniek waarbij hij zijn installaties verschillende keren fotografeerde op één negatief; delen van een installatie werden om beurten belicht en gefotografeerd. Toen in de loop van de jaren tachtig de cibachrome-techniek beschikbaar kwam, schakelde Evers steeds vaker over van handmatige zwart-wit afdrukken op barietpapier naar door het fotolab gedrukte kleurenfoto’s. Kort daarna was Evers bij de eerste fotografen die de mogelijkheden van de digitale beeldmanipulatie exploreerden. De technische camera en de doka werden verruild voor een scanner en een high-end printer.

Het werk dat Winfred Evers produceert aan het begin van de eenentwintigste eeuw oogt anders dan zijn allervroegste werk. Toch bevat zijn werk nog altijd de elementen die zijn beelden van meet af aan kenmerken: het spel met abstractie en figuratie, de concentrische composities. Na de tamelijk ingetogen beginperiode, waarin werken zoals de hierboven besproken Line of thought ontstonden, volgde in de jaren tachtig een periode waarin Evers de geometrische abstractie geleidelijk aan verruilde voor een meer chaotisch en complex idioom. Kleur deed zijn intrede en er ontstonden bonte, hectische beelden waarin een gouden glans domineert. Veel foto’s bevatten krullende, lineaire beeldelementen die aan ciseleerwerk doen denken.

Rond 2000 trad opnieuw een stilistische verandering op. Nu de beelden geheel op de computer werden gemaakt, ontstond er een vloeiende vormentaal, die in zekere zin een synthese was van beide voorgaande perioden. Opnieuw zijn slingerende, welvende vormen met een metaalachtige glans te zien, de bonte kleuren verdwenen echter weer uit de foto’s. De figuratieve elementen bleven aanwezig, nu eens zeer duidelijk, dan weer bijna verborgen.

Winfred Evers zocht in deze periode naar wiskundige geometrie in organische vormen. Soms letterlijk: in een van zijn beelden vermengt de kelk van een bloem zich met een grafisch weergegeven vijfhoek. Fragmenten van (meest vrouwelijke) lichaamsdelen gaan op in een wereld vol glooiende en welvende vormen en verlenen het werk een bijna expliciet erotische lading. Voor Evers zijn dit beelden die oosterse en antroposofische uitgangspunten verbeelden: de cyclische vormen verwijzen bijvoorbeeld naar het boeddhistische levenswiel of naar het beeld van de dansende Shiva. Het pentagram is een binnen de antroposofie betekenisvol levenssymbool, dat mathematisch samenhangt met de zich overal in het dieren- en plantenrijk openbarende gulden snede maatverhouding.

Winfred Evers heeft in de loop der jaren een eigenzinnige bijdrage geleverd aan de fotografie. Vooral in de jaren tachtig van de twintigste eeuw leidde dit tot een brede waardering. Dankzij exposities in musea en galeries in Europa en de Verenigde Staten kwam zijn werk terecht in prominente collecties en werd het opgenomen in monografieën over abstracte fotografie. Curatoren deelden zijn werk in bij de tendens van de geënsceneerde fotografie, zoals bijvoorbeeld te zien was in de spraakmakende reizende tentoonstelling Fotografia Buffa uit 1986. In de loop van de jaren negentig lijkt het kunsthistorische momentum van Winfred Evers voorbij, mogelijk omdat de belangstelling voor abstracte kunst in deze periode taant. Voor Evers zelf blijft het publieke succes van minder belang dan zijn persoonlijke ontwikkeling en wie zijn werk van begin tot eind volgt, ziet dat de breuklijnen, ondanks de stilistische en technische veranderingen, ondiep zijn. De kunstenaar blijft consequent zijn eigen koers varen – rondom het lege centrum, in de ijszee van het bestaan.

Documentatie

Primaire bibliografie

(eigen publicaties: tekst, eventueel met foto’s, maar ook fotoboeken e.d.)

Sjors Aardema en Winfred Evers, Fotovlugschrift 1:1, Haarlem etc. 1977, ongepag.

Hans Aarsman, Peter Baren, Arie Schippers en Winfred Evers, The Lazy Man’s Guide to Winfred Evers. A compact collection, Amsterdam (Torch) 1984.

Winfred Evers, [zonder titel], in Catalogus tent. A priori fotografie, Amsterdam (Makkom) 1986, p. 48-49.

Hedie Meyling, Joseph Semah en Menno van de Koppel (samenstelling), Achter het beeld, Amsterdam (Makkom) 1987, p. 68-71, 115-116, 129 (met foto’s).

Amsterdams Jaarboek Beeldende Kunst/ Amsterdam Art-Annual/ Annuaire des beaux arts d’Amsterdam/ Jahrbuch bildende Künste Amsterdam ’87, p. 198.

Catalogus Month of Photography 1992/ Mesiac Fotografie 1992, Bratislava (Fotofo) 1992, p. 111.

(foto’s in boeken, tijdschriften en ander drukwerk)

A.D. Coleman, Das fotografische Stilleben: Tradition und Entgrenzung/ The Photographic Stil Life. A tradition outgrowing itself, in European Photography (april/mei/juni 1983) 14, p. 20-21.

Catalogus tent. Foto ’84, Amsterdam (Stichting Amsterdam Foto) 1984, p. 49.

Perspektief (juli/september 1984) 17, omslag.

Pauline Terreehorst, Kunstenaar heeft zijn creativiteit allang verloren, in de Volkskrant 24 november 1984, p. 11.

European Photography 6 (januari/ februari/maart 1985) 1 [21], p. 21.

BK Informatie (1985) 2, p. 2-3.

Museumjournaal (voorjaar 1986) 6, p. 18.

Hommage aan perspektief, in Perspektief (september 1986) 25, p. 33-34.

Catalogus Mois de la Photo, Luik 1987, p. 61.

Catalogus tent. Kunst over de vloer. Foto • Video • Installaties Entrepotdok Amsterdam 15 augustus /27 september 1987, Amsterdam (Stichting Kunst over de Vloer) 1987, p. 78-79.

Alejandro Castellote en Manuel Santos, Foco 88, Madrid (Circulo de Bellas Artes) 1988, p. 65.

Catalogus tent. Morgen Gemaakt. Kunstenaars en fotografie in het huidige ‘fin de siècle’, zomer 1993, Amsterdam (Arti et Amicitiae) 1993.

Le Studio 666. Winfred Evers, Paris (Editions 666) 1995, losbladig katern. Catalogus Kobe aid Fund, Tokio (Tokyo Institute of Polytechnics) 1996, p. 177.

Catalogus tent. Foto Amsterdam (Arti et Amicitiae) 1999.

Adriaan Monshouwer (samenstelling), Oog in oog. Hedendaagse Nederlandse fotografie, Amsterdam (SBK/ De Verbeelding) 2002, p. 82-85.

Catalogus tent. True Fictions, Aken (Ludwig Forum) 2002.

Secundaire bibliografie

(publicaties over de fotograaf en zijn werk)

Catalogus Amsterdam koopt kunst/ buys art. Gemeentelijke Kunstaankopen/ Municipal art acquisition, Amsterdam (Museum Fodor) 1975.

Catalogus Amsterdam koopt kunst/ buys art. Gemeentelijke kunstaankopen/ Municipal art acquisition, Amsterdam (Museum Fodor) 1977.

Catalogus Amsterdam koopt kunst/ buys art. Gemeentelijke kunstaankopen/ Municipal art acquisition, Amsterdam (Museum Fodor) 1979.

Kees Kuil, Winfred Evers, in Perspektief (1981) 7, p. 21-25 (met foto’s).

Piet van Leeuwen, De ernst van de lollige foto, in Zero (september 1981) 5, p. 20.

Gerald van der Kaap, Die Hollandische Photoszene, in Print letter 7 (1982) 2, p. 9-10.

Andreas Müller-Pohle (samenstelling), Fotografie in Europa heute, Keulen (DuMont) 1982, p. 60-61, 232-233 (serie: DuMont Foto4).

Nancy Stoop, Foto’s van Winfred Evers: de ideale verschijningsvorm van de constructie, in Mare 18 maart 1982, p. 6.

Catalogus tent. Geconstrueerd voor foto’s, z.p. 1983, p. 5, VII.

Catalogus tent. Zeitgenössische europaïsche Fotografie, Schaffhausen, (Museum zur Allerheiligen) 1983, ongepag.

Catalogus Amsterdam koopt kunst/ buys art. Gemeentelijke kunstaankopen 84/ Municipal art acquisitions 84, Amsterdam (Fodor) 1984, p. 29.

Catalogus Foto Biennale Enschede. Amerikaanse en Nederlandse fotografie, Enschede (Stichting Foto Biennale Enschede) 1984, p. 37, 60.

Catalogus tent. Zien en gezien worden. Fotografische zelfbespiegeling in Nederland van ca. 1840 tot heden, Nijmegen (Nijmeegs Museum ‘De Commanderie van Sint-Jan’) 1984, p. 43,85.

Gerald van der Kaap, Amsterdam. Winfred Evers, Galerie Jurka, Artforum 22 (januari 1984) 5, p. 84.

Michel Szulc Krzyzanowski en Frans Lomans, Negen manieren om naar het vogeltje te kijken. Fotografen heb je in rangen en standen. Michel Szulz Krzyzanowski en Frans Lomans portretteerden negen typen fotografen: van schoolfotograaf tot nieuwsjager, in Nieuwe Revu (1-9 november 1984) 45, p. 23.

Bas Roodnat, Frank Majore en Winfred Evers, in NRC Handelsblad 2 november 1984.

Catalogus Rijksaankopen 1985. Werk van hedendaagse beeldende kunstenaars, Amsterdam/ Den Haag (Rijksdienst Beeldende Kunst) 1985, p. 91.

Rommert Boonstra, Staged Photography, in Dutch Art + Architecture Today (december 1985) 18, p. 22-26.

Catalogus tent. Fotografia Buffa. Geënsceneerde fotografie in Nederland/ Staged photography in The Netherlands, Groninger (Groningen Museum) 1986, p. 92-93, 110-115 (met foto’s).

Jan-Maarten de Winter, Groningen toont meesters in list & bedrog, in Foto 41 (oktober 1986) 10, p. 44-62.

Hripsime Visser, Fotowerken uit Holland. Confusing realities. Reflections on recent trends in Dutch Photography/ Verwirrende wirklichkeiten. Uberlegungen zu neuen Trends in der hollandischen Fotografie, in Camera Austria (1986) 21, p. 34-41.

Anoniem [= Hans Aarsman], De Stijl. Winfred Evers, in Plaatwerk 3 (september 1986) 16, p. 34-43 (met foto’s).

Jean Francois Chevrier, La photographie hollandaise. Un art communautaire, in Galeries Magazine 1987, p. 52-53, 139.

Mariette Haveman, Ongerijmde zaken, in de Volkskrant 23 oktober 1987, 21.

Martijn van Nieuwenhuijzen, Rommert Boonstra/ Winfred Evers. Torch Amsterdam, in Flash Art (1987) 134, p. 93-94 (met foto’s).

Jeffrey Hoone, Winfred Evers, Contact Sheet [LightWork, Syracuse (NY)], 62 (1988).

Catalogus tent. Nederland 4. De Nederlandse Kunstvideo, Delft (Stedelijk Museum Het Prinsenhof) 1988, p. 43.

Michael Köhler, Das konstruierte Bild. Fotografie – arrangiert und inszeniert, Schaffhausen etc. (Edition Stemmle) 1989, p. 130-131, 146 (met foto’s) (idem: Engelse ed. Constructed Realities. The art of staged photography, 1995).

Catalogus tent. Lumo ’89. Valokuvan rajat. The Boundaries of Photography, Jyvaskyla (Alvar Aalto Museum) 1989, ongepag. (met foto’s).

Mayke Jongsma en Cilly Jansen (samenstelling), Individuele Subsidies maart 1988-maart 1989, Amsterdam (Stichting Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst) 1989, p. 81.

Mary Anne Staniszewski, The New Collectors. Graham Nash, in American Photographer (1989) 10, p. 6, 37.

Catalogus tent. Tsjechoslowaakse en Nederlandse fotografie/ Czechoslovak and Dutch photography [Foto Biennale Enschede 1991. Plastic Photography], Enschede (Stichting Foto Biennale Enschede) 1991, p. 52-53, 78.

Matt Dings, Zeven Nieuwe fotografen. ‘Waar woorden ophouden, daar begint de kunst, toch?’, in HP/De Tijd 21 oktober 1993, p. 46.

Catalogus tent. Tradition and the unpredictable. The Allan Chasanoff Photographic Collection, Houston (Museum of Fine Arts) 1994.

Ton Hendriks, Beeldspraak. Fotografie als visuele communicatie, Amsterdam (Focus Publishing) 1995, p. 88-89.

Erica Goudsmit, Hans Zoete en Ad Karman (red.), Een wereld verbeeld. Catalogus 1998, Eindhoven (Stichting Fotomanifestatie Eindhoven) 1998, p. 17-18.

Leo Platvoet (tekst), Op de voet gevolgd. Een route langs de beelden van Amsterdam-Oost, Amsterdam/ Alkmaar (Stadsdeel Oost/De Milliano) 1997, no. 49.

Michael Köhler, Das ungegenstandliche Lichtbild heute. Zeitgenössische Positionen, in Gottfried Jager (samenstelling), Die Kunst der Abstrakten Fotografie, Stuttgart (Arnolsche Art Publishers) 2002, p. 222, 240-241 (met foto’s).

Liesbeth Hemelrijk e.a. (tekst), Art that Moves. Vijftien jaar Onderneming & Kunst/Fifteen years Enterprise & Art, Amsterdam (Onderneming & Kunst) 2003, p. 72.

Gottfried Jager, Rolf H. Kraus en Beate Reese, Concrete Photography. Konkrete Fotografie, Bielefeld (Kerber Verlag) 2005, p. 229, 343.

Lidmaatschappen

Bond van Beeldende Kunstenaars, Amsterdam, vanaf 1978.

Arti et Amicitiae, na 1993.

Onderscheidingen

1983, 1984, 1988 Werkbeurzen van het Ministerie van WVC.

1987 Photo Research Center, Boston: nominatie voor Godowski Photography Award

1994-2004 In deze periode ontving Evers driemaal een Basisstipendium van het Fonds BKVB, Amsterdam

Tentoonstellingen

1975 (g) Amsterdam, Museum Fodor, Amsterdam koopt kunst.

1977 (g) Amsterdam, Museum Fodor, Amsterdam koopt kunst.

1977 (g) Amsterdam, BIM-huis.

1979 (g) Amsterdam, Museum Fodor, Amsterdam koopt kunst.

1979 (e) Haarlem, Galerie Van.

1979 (e) Rotterdam, Galerie Perspektief.

1981 (g) Paris, Ufficio dell’ Arte/Créatis, Hans van Meerwijk. Winfred Evers. New constructivism.

1981 (g) Rotterdam, Perspektief, [Ineke Kuipers en Winfred Evers].

1982 (g) Caserta, Biennale Internazionale di Fotografia.

1982 (g) Coimbra, Nieuwe Nederlandse fotografie (III Encontros de Fotografia de Coimbra).

1982 (e) Haarlem, Galerie Van.

1982 (g) Haarlem, Vishal, Twintig in de Hallen.

1982 (e) Leiden, Academiegebouw (Rapenburg 73), Expositie van foto’s van Winfred Evers.

1983 (g) Amsterdam, Galerie Jurka, Jan de Beus schilderijen. Winfred Evers fotowerken. Jan Grotenbreg tekeningen.

1983 (g) Amsterdam, SBK (N.Z. Voorburgwal 325), Fotografie in Nederland.

1983 (g) Dordrecht, Pictura, Overwhelming Techniques.

1983 (g) Schaffhausen, Museum zu Allerheiligen, Zeitgenössische europaïsche Fotografie.

1983 (g) Setúbal, Museu de Setúbal, Made in Holland.

1983/1984 (g) Nijmegen, Nijmeegs Museum ‘Commanderie van Sint-Jan’, Fotografische zelfbespiegeling. Het zelfportret in Nederland vanaf ca. 1840.

1984 (g) Amsterdam, Weteringschans 89 t.o. Rijksmuseum, De verbeelding als realiteit (Foto ’84).

1984 (g) Apeldoorn, Gemeentelijk Van Reekum Museum, Foto collectie.

1984 (g) Enschede, Fotobiennale Enschede.

1984 (e) Lausanne, Galerie Junod.

1984 (g) Rotterdam, Centrum Beeldende Kunst, Geconstrueerd voor foto’s.

1984 (g) Rotterdam, Perspektief, [Frank Majore en Winfred Evers; openingstentoonstelling pand Eendrachtsweg].

1985 (g) Malmö, Konsthalle, Internationell Fotofestival.

1985 (g) Parijs, Studio 666, [6 Nederlandse fotografen].

1985 (g) San Diego, Museum of Photographic Arts, The European Edge.

1985 (g) Zaragoza, Galeria Spectrum, Image Nueva.

1986 (g) Amsterdam, Makkom Gallery, A Priori Fotografie.

1986 (g) Enschede, Rijksmuseum Twenthe, Foto Biennale.

1986 (g) Graz, Fotogalerie im Forum Stadtpark, Fotowerken aus Holland.

1986 (g) Groningen, Groninger Museum, Fotografie Buffa. Geënsceneerde fotografie in Nederland (reizende tentoonstelling 1987: Bonn, Rheinisches Landesmuseum; Erlangen, Stadtische Kunsthalle; Helmond, Gemeentemuseum ‘t Meyhuis; Keulen, Galerie Gugu Ernesto; 1988: Cardiff, Fotogallery; Carlyle; Edinburgh, Still Gallery; Glasgow, Collins Gallery).

1986 (g) La Rochelle, Musée de La Rochelle, Studio 666.

1986 (g) Metz, Caves St. Croix, Metz pour la Photographie.

1986/1987 (e) Antwerpen, Portfolio, Winfred Evers.

1987 (g) Amsterdam, Entrepotdok, Kunst over de Vloer.

1987 (g) Amsterdam, Makkom Gallery, Achter het Beeld.

1987 (g) Amsterdam, Stedelijk Museum, Collection Dulch Photography.

1987 (e) Amsterdam, Torch Gallery, Recent fotowerk Winfred Evers.

1987 (g) Keulen, Art Cologne [Torch Gallery].

1987 (g) Luik, Musée d’Art Moderne, Mois de la Photographie.

1987 (g) Metz, Caves St.Croix, La Photographie Hollandaise (Metz pour la Photographie).

1987 (g) New York, Ledel Gallery, Stairways and Empty Chairs.

1988 (g) Amsterdam, RAI, KunstRAI [Torch Gallery].

1988 (g) Delft, Stedelijk Museum het Prinsenhof, Nederland 4, de Nederlandse kunstvideo.

1988 (g) Madrid, Foco 88.

1988 (g) Parijs, Institut Néerlandais, Mois de la Photo.

1988 (g) Syracuse, Light Work, Artist-in-Residence.

1989 (g) Amsterdam, RAI, KunstRAI.

1989 (g) Jyvaskyla, Alvar Aalto Museum, Lumo ’89.

1989 (g) Leiden, AMC-Galerie, Photography.

1989 (g) Munchen, Kunstverein, Das konstruierte Bild (reizende tentoonstelling: Nürnberg, Kunsthalle; Bremen, Forum Böttcherstrasse; Karlsruhe, Badischer Kunstverein).

1989 (g) München, BMW, Begegnungen mit der Niederlanden.

1989 (g) Rotterdam, Kunsthal, IS in de Hal.

1990 (e) Amsterdam, Het Nederlands Instituut voor Mediakunst. Montevideo/ Time Based Arts.

1990 (g) Bremen, Forum Böttcherstrasse.

1990 (g) Karlsruhe, Badischer Kunstverein.

1991 (e) Amsterdam, Torch Gallery.

1991 (g) Enschede, Rijksmuseum Twenthe, Plastic Photography (Foto Biennale Enschede).

1992 (g) Bratislava, Contemporary Dutch Photography (Month of Photography).

1993 (g) Amsterdam, Arti et Amicitiae, Morgen gemaakt.

1994 (e) Amsterdam, Torch Gallery.

1994 (g) Houston, The Museum of Fine Arts, Tradition and the unpredictable. The Allan Chasanoff Pholographic Collection.

1995 (e) Antwerpen, DB-S Gallery.

1998 (e) Amsterdam, Torch Gallery.

1998 (g) Eindhoven, Voormalige Academie voor Industriële Vormgeving, Openbaar-Privé (Fotomanifestatie Eindhoven).

1999 (g) Amsterdam, Arti et Amicitiae, Foto.

1999 (g) Amsterdam, SBKAmsterdam Centrum, Weekend van de Fotografie [Winfred Evers en Martin Thomas].

2000 (g) Haarlem, Vishal, Totem.

2001 (g) Bad Arolsen, Barockschloss [Schloss Arolsen, München], True Fictions.

2002 (g) Aken, Ludwig Forum für Internationale Kunst, True Fictions.

2002 (g) Amsterdam, Kunsthal de Remise, Stichting Beeldende Kunst.

2002 (g) Dresden, Kunsthaus, True Fictions (reizende tentoonstelling

2002: Lingen, Kunstverein Lingen; 2003: Erlangen, Stadtische Galerie; Saarbrücken, Saarland Museum).

2003 (g) München, Galerie Objekte Maurer, Hyperreal.

2003 (g) New York, Von Lintel Gallery, Abstractions in Photography.

2003 (g) New York, Westwood Galleries. Guggenheim Building, Energy and Physics in Spirituality.

2004 (g) New York, Torch Gallery, Torch Gallery at the Armory Art Fair NY.

2005 (g) Antwerpen, Galerie Baudelaire, La Revanche du Collage.

Bronnen

Amsterdam, Winfred Evers, documentatie en mondelinge informatie.

Leiden, Studie en Documentatie Centrum voor Fotografie, Prentenkabinet Universiteitsbibliotheek Leiden.

Leusden, Jan Wingender (collectie nederlands fotoboek).

Collecties

Amsterdam, Het Nederlands Instituut voor Mediakunst. Montevideo/ Time Based Arts.

Amsterdam, SBK.

Amsterdam, Stedelijk Museum.

Apeldoorn, CODA Museum.

Chicago, LaSalle Bank.

Groningen, Groninger Museum

Houston, The Museum of Fine Arts.

Los Angeles, Los Angeles County Museum.

Maastricht, ENCI.

Metz, FRAC Lorraine.

Parijs, Bibliothèque Nationale.

Pasadena, Graham Nash Collection.

Rijswijk, Instituut Collectie Nederland.

Syracuse, Light Work.

Auteursrechten

De auteursrechten op het oeuvre van Winfred Evers berusten bij Winfred Evers te Amsterdam.