Fotolexicon, 20e jaargang, nr. 35 (augustus 2003) (nl)

Johan Vigeveno

Pim Milo

Extract

Johan Vigeveno was als fotograaf autodidact en zelfstandig ondernemer. Hij was veelzijdig geïnteresseerd, goed opgeleid, bereisd en kon uitstekend met mensen omgaan, belangrijke kwaliteiten voor een portretfotograaf. Zijn ambities brachten hem echter ook op de terreinen van de reclame- en modefotografie en audiovisuele presentaties. Vooral zijn geënsceneerde opdrachtfoto’s gaven hem bekendheid. Hij was binnen zijn vakgebied bovendien actief als organisator, docent en bestuurder.

Biografie

.

1943

Johan Maurits (Johan) Vigeveno wordt op 14 december geboren in Lower Hutt, een buitenwijk van Wellington, Nieuw-Zeeland, als zoon van Maurits Felix Vigeveno en Eleonora van der Stok. Vader Vigeveno is Nederlands consul in Nieuw-Zeeland.

Johan heeft twee oudere zussen, Tania en Sveeva. Acht jaar na Johan volgt nog een broer, Guido. Tania en Sveeva worden later beiden fotograaf, Tania in Londen, Sveeva in Parijs. Guido gaat in Den Haag bij Buitenlandse Zaken werken.

1945-’46

Vader Vigeveno wordt in 1945 overgeplaatst naar Singapore. Omdat het in Europa en het Verre Oosten na afloop van de oorlog nog onrustig is, verhuizen moeder en kinderen naar Johans grootouders van vaders kant in de Verenigde Staten. Na acht maanden herenigt het gezin zich in Hattem, waar een klein jaar onderdak wordt verleend door een oom en tante.

1947

Johans vader krijgt aan het begin van dit jaar een staffunctie op het Ministerie van Buitenlandse zaken. De Vigeveno’s verhuizen naar Noordwijk.

1949-56

Eind 1949, wanneer Johan in de eerste klas zit van de Montessorischool in Wassenaar, krijgt vader Vigeveno een baan in Parijs. De familie zal tot 1956 in Parijs blijven wonen.

1953-’62

Johan wordt in 1953 vanwege een astmatische aandoening naar een kostschool in de zuivere berglucht van Zwitserland gestuurd. De lagere school doorloopt hij in Villars, in het Franstalige Zwitserland. Hij weet zijn vader ervan te overtuigen dat er voor het vervolgonderwijs geen betere kostschool is dan Le Rosey in Gstaad, waar discipline en de kwaliteit van het onderwijs op zeer hoog niveau staan. In werkelijkheid wil Johan naar Le Rosey omdat het een gemengde kostschool is en Gstaad ‘the place to be’. Hij voltooit in Le Rosey zijn gymnasiumopleiding.

1956

Johans vader wordt Nederlands ambassadeur in Denemarken, waarvoor het gezin naar Kopenhagen verhuist. Johan brengt zijn vakanties in Denemarken door. Tijdens zijn eerste vakantie leert Johan in één zomer Deens.

1957

Johan krijgt een camera voor zijn verjaardag.

1962-68

Johan Vigeveno gaat in Leiden rechten studeren en wordt lid van het studentencorps Minerva. Hij woont op Rapenburg 12, in het pand ‘Wallon’.

In de donkere kamer van sociëteit Minerva leert hij ontwikkelen en afdrukken. Om zijn vele buitenlandse reizen naar vrienden in Parijs, Londen, Gstaad en naar zijn ouders in Denemarken te kunnen bekostigen, maakt Vigeveno bruiloftsreportages van studentenhuwelijken en fotografeert hij de beeldencollectie van de kunstverzamelaars Piet en Ida Sanders.

1963

Vigeveno werkt een jaar lang fulltime voor de NBBS, het studenten reisbureau. Vanwege zijn tekenvaardigheid wordt hij gevraagd de publiciteitsafdeling te leiden. Ondertussen loopt hij stage bij drukkerij Johan Enschedé in Haarlem om kennis op te doen van de grafische vakken. Hij droomt ervan zelf boeken te ontwerpen en uit te geven. Hij overweegt met zijn rechtenstudie te stoppen en als stagiaire bij Harper’s Bazaar te gaan werken, maar besluit toch zijn studie af te maken.

1968-’70

Johan Vigeveno’s afstudeerscriptie handelt over auteursrecht op stripfiguren. Voor zijn scriptie bezoekt hij Goscinni in Parijs en Hergé in Brussel, de geestelijke vaders van respectievelijk Asterix & Obelix en Kuifje. Ook komt hij in contact met Thijs Chanowski, regisseur van de televisieserie De Fabeltjeskrant.

1969

Vigeveno verhuist naar Amsterdam, waar hij kort daarna een huis koopt.

1970-’72

In 1970 behaalt Vigeveno zijn meesterstitel aan de Leidse universiteit. Na zijn rechtenstudie loopt hij stage bij reclamestudio Dart Design in Amsterdam. Daar hij zich meer op fotografie dan op grafisch ontwerpen wil toeleggen, stuurt hij een open sollicitatie naar Thijs Chanowski, die hem aanneemt. Hij krijgt het project ‘toeristische informatie’ toebedeeld. Eind 1972 gaat dit project ter ziele en Vigeveno komt op straat te staan, waarna hij voor zichzelf begint.

1972

Vigeveno vestigt zich als grafisch ontwerper en maakt advertenties, waarvoor hij ook de teksten schrijft. Het is kleinschalig, maar het loopt. Ook komen er foto-opdrachten.

1973-‘79

Vigeveno gaat samenwonen met Judith Hees, actrice bij Het Werktheater. Hij gaat theaterfoto’s maken voor Het Werktheater. De relatie met Judith Hees duurt tot 1979.

1974

Samen met Bernie IJdis start hij IJdis/Vigeveno, een bedrijf voor audiovisuele presentaties, voornamelijk op banddia.

1976

Vigeveno raakt bevriend met de filmer Orlow Seunke. In elk van Seunkes films zal vanaf nu een kleine rol voor hem zijn weggelegd.

1980

Reclamebureau Hammerschmidt House vraagt Vigeveno een advertentiecampagne voor de Stichting Geluidshinder te fotograferen. Creatief directeur Eric Ezendam heeft Vigeveno’s redactionele werk in tijdschriften gezien. Het is opmerkelijk dat hij dit ‘experiment’ aandurft, want artdirectors in het reclamevak hebben in de regel weinig belangstelling voor redactionele fotografie en werken slechts sporadisch met andere dan reclamefotografen.

1982-‘92

Johan Vigeveno begint in 1982 een relatie met Marlies Swaan. In 1985 treden zij in het huwelijk. Door Johan gestimuleerd wordt Marlies fotomodel en combineert dit werk met een studie Frans. In 1992 wordt het huwelijk ontbonden.

1983

De samenwerking met Bernie IJdis wordt beëindigd en de onderneming wordt geliquideerd. IJdis wordt documentairemaker en Vigeveno vestigt zich als fotograaf op de Prinsengracht 721 in Amsterdam. Vigeveno werkt voor Viva en Ouders van Nu. Ook voert hij reclameopdrachten uit, onder andere voor een advertentiecampagne voor diamantairs De Beers in Amsterdam.

Gregor Frenkel Frank van reclamebureau Grey in Amsterdam vraagt Vigeveno een campagne voor de Collectieve Levensverzekering te fotograferen. Na deze campagne krijgt hij van Frenkel Frank de campagne voor het sigarenmerk Oud Kampen, die ruim tien jaar zal duren.

1989

Vigeveno exposeert foto’s van kinderfantasieën in De Moor in Amsterdam.

1990

Hij gaat fotograferen voor Marie Claire. Hoofdredactrice Renie van Wijk zegt hem de beste portretfotograaf van Nederland te vinden, maar aan haar stand verplicht te zijn om regelmatig van fotograaf te wisselen. Ondanks dit beleid zal de redactie van Marie Claire hem blijven inschakelen, totdat Vigeveno’s ziekte dit onmogelijk maakt.

1991

Onder curatorschap van Leo Divendal en Adriaan Monshouwer krijgt Vigeveno een overzichtstentoonstelling in het Amsterdamse Canon Image Centre, beter bekend als de Canon Galerie: Hardop dromen.

1995

De Melkweg Galerie in Amsterdam exposeert vijftig foto’s die Vigeveno in zijn studio maakte van dansers van Het Nationale Ballet onder de titel The ceiling is too low.

Vigeveno wordt voorzitter van Stichting PANL (Photographers Association of the Netherlands) en maakt er een goed georganiseerde fotografenvereniging van.

1997

Op 14 juni ontmoet Vigeveno Sasja Scherjon, die als beeldend kunstenaar werkt op het Europees Keramisch Werkcentrum in ‘s-Hertogenbosch. Het is liefde op het eerste gezicht.

Sasja heeft een tienjarige zoon, Christiaan, uit een eerdere relatie. Vigeveno ziet in Christiaan de zoon die hij altijd heeft willen hebben en Christiaan raakt erg op Johan gesteld.

1998

Daar Vigeveno meer tijd aan zijn privéleven wil besteden, draagt hij het voorzitterschap van PANL over aan Boudewijn Neuteboom.

In de zomer van 1998 reizen Sasja Scherjon en Johan Vigeveno naar Nieuw-Zeeland, waar Sasja een keramiekprijs in ontvangst neemt.

Op 10 oktober 1998 wordt Nora Elena geboren, dochter van Johan en Sasja. Niet lang daarna wordt bij Johan kanker geconstateerd.

1999

Op 13 maart 1999 trouwen Johan Vigeveno en Sasja Scherjon.

2000

Geassisteerd door Boudewijn Neuteboom maakt Vigeveno op 11 september 2000 zijn laatste foto, The Sleeping Beauty, voor Het Nationale Ballet.

Johan Vigeveno overlijdt op 10 december in Amsterdam. De rouwannonces staan op 14 december in de krant, de dag dat hij 57 jaar zou zijn geworden. Op 16 december vindt een uitvaartbijeenkomst plaats in Paradiso in Amsterdam, waar een banddiapresentatie wordt getoond, waarin Vigeveno zelf nog de hand heeft gehad.

2001

De organisatoren van Fotofestival Naarden wijden een retrospectieve tentoonstelling aan het oeuvre van Johan Vigeveno.

Het fotografisch archief van Johan Vigeveno wordt op 4 oktober overgedragen aan het Maria Austria Instituut in Amsterdam. Deze nalatenschap betreft ruw geschat, 700.000 beelddragers, voornamelijk kleinbeeldopnamen. Een derde is kleurenmateriaal.

Beschouwing

Als Alfred Eisenstaedts uitspraak ‘It’s more important to click with people than to click the shutter’ op iemand van toepassing is, dan is dat wel op Johan Vigeveno, de beminnelijke, zachtmoedige fotograaf die er zoveel plezier aan beleefde om mensen op hun gemak te stellen. Met de camera die hij op zijn veertiende verjaardag kreeg maakte hij op het eerste fotorolletje, tijdens de kerstdagen van 1957, een zwart-wit opname van zijn tafeldame tijdens het kerstdiner. Deze foto zou hij als een van de mooiste uit zijn oeuvre blijven beschouwen. Zijn laatste foto, The Sleeping Beauty, voor een affiche van Het Nationale Ballet, maakte hij op 11 september 2000. In de jaren daartussen verbeeldde hij met veel voorstellingsvermogen, humor en liefde voor de mens zeer uiteenlopende onderwerpen die zich alle afspelen op het grensvlak van werkelijkheid en fantasie.

Johan Vigeveno’s vader was diplomaat, waardoor het gezin Vigeveno vaak verhuisde. “Er zit weinig vastigheid in mijn leven. Alles is heel erg op en neer en heen en weer. Ook met mijn verschillende soorten fotografie. Het begint bij het feit dat je als diplomatenzoon voortdurend verhuist, zodat je nergens kunt hechten. (…) Mijn aanpassingsvermogen is deels karakterologisch en voor een deel het gevolg van die jonge jaren.” Voor Johan waren het dikwijls eenzame perioden. Hij zag weinig andere kinderen en trok zich terug in een zelfgefantaseerde wereld.

De middelbare school in Le Rosey, een degelijke kostschool in het plaatsje Rolle aan het meer van Genève, die ‘s winters verhuisde naar de wintersportplaats Gstaad, werd voor Johan een gezinsvervangende plek. Hij sloot er vriendschappen voor het leven. De contacten en jaarlijkse reünies voerden hem later naar de meest exotische plaatsen over de hele wereld. Hoewel Le Rosey geen school was waar kunstzinnige ontplooiing werd aangemoedigd, hield Johan zich er actief bezig met tekenen, schilderen en toneelspelen.

Johan Vigeveno richtte zijn leven niet in volgens duidelijke keuzes. Na het gymnasium ging hij in Leiden studeren, omdat dat thuis van hem verwacht werd en hij zichzelf niet gemotiveerd genoeg vond voor de kunstacademie. Hij werd hij lid van het Leids Studentencorps Minerva. Ook dat gebeurde, net als de studiekeus, uit een zeker automatisme. Hij was afgegaan op de voorlichting van zijn vader en van een neef en wist niet dat er een keuzemogelijkheid was voor andere studentenverenigingen.

In zijn studietijd in Leiden was Vigeveno actief in diverse besturen en organisaties. Hij zat in het bestuur van de studentenreisvereniging NBBS en hij onderhield als medeorganisator van het studentenfestival contacten met artiesten als Conny Stuart en Paul van Vliet.

Als bijverdienste gaf hij Engelse les aan meisjes die voor secretaresse leerden. Hij ontwierp en fotografeerde het affiche voor het Studentenfilmfestival. Toen het eerste Leids Studenten Kunstfestival een fototentoonstelling met het thema ‘kinderen’ organiseerde, stuurde Vigeveno een aantal foto’s in. Tot zijn verrassing won hij de eerste, tweede en vierde prijs. Een jaar later had het festival ‘vrouwen’ tot onderwerp. Hij deed weer mee en won de eerste prijs.

De afstudeerscriptie waarmee Vigeveno zijn studie in de rechten afrondde, ging over het auteursrecht op stripfiguren, waarvoor hij Hergé (Kuifje), Goscinny (Asterix & Obelix) en Thijs Chanowski (De Fabeltjeskrant) interviewde. Aan de studie dankte hij zijn eerste baan, en later zou hij zich voor de GKf in een commissie over de auteursrechten buigen, maar verder was de meesterstitel voor hem van geen betekenis.

Een open sollicitatie bij Thijs Chanowski resulteerde beginjaren zeventig in een vaste aanstelling als producer van het project ‘toeristische informatie’. Dit behelsde het maken van cassettes met beeld en geluid en filmstrips met dia’s over vakantieverblijven als Bali, Acapulco, Benidorm en Kenia. De programma’s werden aan reisbureaus verhuurd. Ondersteund door een researchafdeling maakte Vigeveno het draaiboek en huurde tekstschrijvers en fotografen in. Het maakte hem populair in de fotowereld. Fotografen als Ed van der Elsken, Hans Pelgrom en Koen Wessing meldden zich aan, toen zij hoorden dat Vigeveno leuke reizen te vergeven had. De verkoop van de programma’s stelde echter teleur, zodat Vigeveno steeds meer zelf ging doen. Hij was bovendien van mening dat hij dat beter kon dan de door hem ingehuurde tekstschrijvers. Dankzij zijn internationale opvoeding en talenkennis schreef hij probleemloos de Engelse en Franse versies. Daarna was het nog slechts een kleine stap om zelf de foto’s te gaan maken. Het programma over Engeland fotografeerde hij geheel, dat over Denemarken gedeeltelijk. Eind 1972 ging het project wegens gebrek aan commercieel succes ter ziele en Vigeveno raakte daardoor werkloos.

Hij besloot voor zichzelf te beginnen en ‘vestigde zich’ als tekstschrijver, producent, grafisch ontwerper en fotograaf van banddiapresentaties, zonder een duidelijke voorkeur voor een van deze disciplines tentoon te spreiden. Daarnaast ging hij actief op zoek naar foto-opdrachten. Hij presenteerde zijn kinderfoto’s aan de redactie van Ouders van Nu, die van dertig foto’s de publicatierechten kocht. Via Ouders van Nu kwam hij in contact met de redactie van Mensen van Nu. Ook in dit tijdschrift werden zijn foto’s gepubliceerd en hij kreeg bovendien een aantal opdrachten. Zijn voor Chanowski gemaakte reisfoto’s toonde hij aan Libelle. Dit leverde hem een opdracht voor een aantal reisreportages op. Door deze publicaties werd Vigeveno’s werk zichtbaar en groeide het aantal opdrachtgevers. Vanaf 1978 begon hij de kwaliteit van zijn foto’s beter te vinden, maar het duurde nog tot 1983 voordat hij zich echt fotograaf durfde te noemen.

In 1974 begon Johan Vigeveno samen met Bernie IJdis een bedrijf voor audiovisuele presentaties: IJdis/Vigeveno. Het initiatief voor de samenwerking kwam van IJdis. Vigeveno kende IJdis van reclamebureau KVH, waar IJdis het Internationaal Wolsecretariaat in zijn klantenpakket had. Het duo zette een tijdschrift op voor het Wolsecretariaat. IJdis verzon acties (sales promotions) voor bedrijven en was verantwoordelijk voor de financiën. Vigeveno maakte banddiaprogramma’s waarvoor hij de teksten schreef, ontwierp, fotografeerde en produceerde. Hij nam daarmee het leeuwendeel van het werk voor zijn rekening. Daarnaast maakte hij op zichzelf staande foto-opdrachten. De banddiaprogramma’s voor het Internationaal Wolsecretariaat werden wereldwijd vertoond. Als gevolg daarvan kreeg Vigeveno opdracht om een banddiaprogramma voor de collectieve Goudcampagne te maken. Voor deze producten, wol en goud, reisde Vigeveno de hele wereld over. Hij ontmoette bijvoorbeeld goudsmokkelaars in India en de pianist Walter Valentino Liberace (1919-1987), die hij achter diens gouden vleugel fotografeerde.

De enige fotografische opleidingen die Vigeveno heeft genoten, waren twee workshops in de voormalige Canon Galerie in Amsterdam. De eerste daarvan werd in het voorjaar van 1983 gegeven door de Amerikaanse conceptuele fotograaf Duane Michals. Duane Michals verbeeldt in foto’s en teksten zijn eigen ervaringswereld als realiteit. Zijn fotografie heeft meer affiniteit met verhalende poëzie en surrealistische schilderkunst dan met documentaire of journalistieke fotografie. Vigeveno herkende zich in het werk van Duane Michals en in zijn humor. Hij vond het een geruststellend gegeven dat Duane Michals ook tekst onder zijn foto’s gebruikte. In het kader van de workshop maakte Vigeveno als parodie op Michals’ oeuvre een sequentie over een jaloerse man die zijn vriendin van overspel verdenkt. “Aan het gemak waarmee ik dat verhaal in een halve dag maakte, kan je zien dat Michals’ stijl me lag. Ik ben niet door hem beïnvloed, wel voel ik herkenning.” In 1984 nam Vigeveno deel aan de workshop van de Italiaanse, in Frankrijk woonachtige modefotograaf Frank Horvat. Horvat werkte voor beroemde bladen als Picture Post, Life, Elle, Vogue, Harper’s Bazaar, Esquire en Twen.

Vigeveno was actief in verschillende toepassingsgebieden van de fotografie: portret-, reclame-, mode-, illustratieve en conceptuele, geënsceneerde fotografie. Hij wilde zich niet tot een bepaald genre beperken, enerzijds omdat hij alles leuk vond, anderzijds omdat hij graag nieuwe uitdagingen aanging. Voor Marie Claire fotografeerde hij vijfjaar lang portretten. Viva gebruikte hem als modefotograaf. In Elegance verbeeldde hij – naast mode – in een maandelijkse reeks de dromen van bekende Nederlanders. In Man publiceerde hij zowel mode als portretten. Voor Elle deed Vigeveno een lange reeks in kleur, de zogenaamde ‘kettingfoto’. Deze ging van de ene geportretteerde naar de andere, bijvoorbeeld Hedy d’Ancona die mocht kiezen met wie zij op de foto wilde. Die fotopartner mocht dan weer kiezen met wie hij/zij op de volgende foto wilde. Het werd een lange serie. Ook voor Avenue maakte Vigeveno portretten. Zo bediende hij vrijwel alle glossy’s, zonder dat er sprake was van concurrerende belangen. Daarnaast fotografeerde hij het theater; hij was in de jaren negentig de vaste fotograaf van Het Nationale Ballet. Ook stond hij bij Thed Lenssen Film ingeschreven als regisseur van ‘commercials’.

Portretfotografïe is een belangrijk onderdeel van Vigeveno’s oeuvre. Vooral de psychologische kant ervan sprak hem aan. Architect Herman Hertzberger sprak bij aanvang van een portretopname pesterig: “Hoe denkt u in twintig minuten mijn ware ‘ik’ naar boven te kunnen halen?” Dat is inderdaad de uitdaging: om in een zo korte sessie de persoonlijkheid van de geportretteerde aan de oppervlakte te laten komen. Zijn eerste portret maakte hij van de acteur Fons Rademakers. Daarmee was hij in een kwartier klaar. Niet lang daarna zag hij een door collegafotograaf Taco Anema gemaakt portret van Rademakers, dat precies hetzelfde was als het zijne. “Die acteur had gewoon zijn fotohoofd aangetrokken”, vertelde Vigeveno. “Toen besefte ik dat het allemaal niet zo eenvoudig was. Met name acteurs geven een enorme strijd. Die zijn zich van ieder spiertje in hun gezicht bewust en weten bovendien heel goed hoe ze zo voordelig mogelijk op de foto komen.”

Johan Vigeveno had de gave om mensen met zijn natuurlijke charme snel op hun gemak te stellen en toen hij eenmaal wist hoe hij te werk moest gaan om de maskers te laten afleggen – dikwijls leek het of hij maar wat aanrommelde, hetgeen aanleiding gaf tot hilariteit – gaven zijn ‘klanten’ vaak meer van zichzelf prijs dan zij zich bewust waren.

Zijn eerste reclamefoto’s maakte Johan Vigeveno in 1980, voor de Stichting Geluidshinder, in opdracht van reclamebureau Hammerschmidt House. Hij functioneerde het best, als de opdracht zo open mogelijk was. Hij kreeg geen teksten of schetsen, maar thema’s als ‘straatrumoer’, ‘buren in de tuin’ of ‘lawaai in het huis’. Zo maakte hij op een vroege zaterdagochtend een foto van een voormalig vriendinnetje op een grote trap. Die foto heeft jarenlang als een soort beeldmerk voor de Stichting Geluidshinder gediend en vormde ook de basis voor een commercial. Daar Vigeveno geen regie-ervaring had, althans niet voor bewegend beeld, werd voor die commercial een professionele regisseur aangetrokken. Het model wilde echter alleen meewerken als Vigeveno op de set was, zodat deze haar kon regisseren. Tijdens een vakantie in 1983 in Amerika kreeg hij van diamantairs De Beers de opdracht een advertentiecampagne te fotograferen. Hij keerde spoorslags terug naar Nederland. De kans om met een bijna onbegrensd budget in alle vrijheid met topmodellen uit Engeland te mogen werken, liet hij niet voorbij gaan.

Gregor Frenkel Frank van reclamebureau Grey, zag Johan Vigeveno’s foto’s in het blad Mensen van Nu en schakelde hem direct in voor een campagne voor de Collectieve Levensverzekering. Hij gaf daarvoor als reden, dat de foto’s ‘naturel’ moesten zijn. De warmte en eerlijkheid die Vigeveno’s fotografie uitstraalden, trof men volgens Frenkel Frank niet vaak aan. Reclamefotografie vond hij allemaal teveel geposeerd. Daarna gaf hij Vigeveno de reclamecampagne voor sigarenfabriek Oud Kampen te fotograferen. Samen hebben zij tien jaar voor Oud Kampen gewerkt.

Als enscenerend, conceptueel fotograaf was Johan Vigeveno van een bijzonder kaliber. Zijn grote kracht, en zijn grootste plezier, lag in het bedenken en arrangeren van foto’s en in het bedenken en maken van gefotografeerde verhalen. Voor het blad Man maakte hij een aantal beeldverhalen, met zichzelf als hoofdpersoon: een Woody Allen-achtig type, dat een op voorhand verloren strijd aanging met het modebeeld en de fitness cultuur.

De tijdschriften schakelden Johan Vigeveno vooral in voor zijn geënsceneerde fotografie. Daarin was hij goed, maar dit genre begon hem op den duur tegen te staan en hij wilde wat anders. “Het was niet alleen dat ik nieuwe uitdagingen zocht. Tot 1987 deed ik uitsluitend illustratieve fotografie. De onderwerpen die de bladen brengen, worden regelmatig herhaald. ‘Vreemd gaan’ is een thema dat jaarlijks terugkomt. Ik meen dat ik ‘hyperventilatie’ wel zeven keer gedaan heb en ‘postnatale depressie’ een keer of drie. ‘Incest’ heb ik niet opnieuw willen doen. Omdat ik bij de eerste keer al een ijzersterk beeld had. Daarom wilde ik iets anders doen en liet de redacties weten dat ik modefoto’s wilde maken.”

Toen de familie Vigeveno in 1956 van Frankrijk naar Denemarken verhuisde, bleef Johan’s zuster Sveeva in Parijs, waar zij een appartement deelde met Brigitte Bardot. Zij had er haar zinnen op gezet model te worden en dat zou haar ook lukken. Door Sveeva’s verhalen over het modellenvak en over de fotografen Helmut Newton en Irving Penn, voor wie zij poseerde, raakte Johan Vigeveno al jong in de mode fotografie geïnteresseerd. Toch bepaalde deze interesse op dat moment niet zijn keuze. Pas najaren geënsceneerde fotografie, reclamefotografie en zogenaamd reële portretfotografie te hebben gemaakt, maakte hij de overstap naar modefotografie vanuit de behoefte om ‘pure’ fotografie te bedrijven.

Rupert van Woerkom, in de jaren tachtig hoofdredacteur van Elegance en Man, kende Vigeveno’s werk uitsluitend van de ‘Sumatra Cum Laude’-campagne van sigarenfabriek Oud Kampen. Vigeveno wilde mode gaan fotograferen en liet hem zijn portfolio zien. Van Woerkom en zijn staf vonden zijn modefoto’s te gekunsteld, te episch en vooral te vrolijk. Andere foto’s in het portfolio spraken hen wèl aan; vooral de mens achter de fotograaf vonden zij interessant, kwetsbaar, niet gespeeld. Elegance was volgens Van Woerkom niet geschikt voor Vigeveno, omdat hij daarin zijn ideeën niet kwijt zou kunnen. Toen Van Woerkom in 1985 het tijdschrift Man ging uitgeven, schakelde hij Vigeveno in. Vigeveno maakte een modereportage voor Man en hij deed portretfotografie.

Ook creative director Lodewijk van der Peet heeft veel met Johan Vigeveno samengewerkt. Van der Peet werkte in 1980 bij reclamebureau Hammerschmidt House, voor wie Vigeveno toen de campagne voor de Stichting Geluidshinder maakte. De samenwerking dateert echter van daarna, bij reclamebureau Wunderman, toen Vigeveno hem min of meer werd opgedrongen door creative director Nico Dresmé. “Toen ik bij Wunderman kwam had Nico al voor PTT Post met Johan gewerkt. In 1983 mocht ik de vervolgcampagne doen, dus was het logisch dat ik met Johan werkte. We werden vrienden, dikke vrienden zelfs. Ik wilde een foto van een gezin die eruit moest zien alsof hij door een buurtfotograaf, zo’n huwelijks- en pasfotofotograaf, was gemaakt. Als voorstudie zijn Johan en ik naar een echte publieksfotograaf gegaan om onszelf te laten fotograferen en ondertussen de kunst af te kijken. Die fotograaf vroeg waarvoor dat portret bedoeld was. Voor onze moeder in Australië, zeiden we. Sindsdien waren wij broers en zijn dat zeventien jaar lang gebleven.”

Van der Peet vond dat Vigeveno te makkelijk dacht dat hij alles kon. Hij vond zijn portretten sterk, maar zijn modefotografie kwam niet goed uit de verf. Vigeveno lette meer op de verhalende kant dan op de esthetische: “VoorJohan was het bij wijze van spreken al ‘a heil of ajob’ om de dingen scherp te krijgen, laat staan structuur goed te fotograferen.” Modefotografie moet kleding, stofuitdrukking en schoonheid tonen.

Vigeveno was geen techneut. Hij compenseerde dat door technisch goede assistenten aan te trekken, die op hun beurt van hem konden leren met modellen om te gaan. De beste samenwerking had hij met Pieter van der Heijden, die later belichter werd, omdat hij het type was van een assistent die bij binnenkomst in de studio direct zag dat een lamp het niet deed en die meteen ging repareren. Voor de ideeën had Vigeveno geen assistentie nodig. Hoewel het soms leek of Vigeveno maar wat aanrommelde, deed hij nooit zomaar wat; hij had alles van A tot Z in zijn hoofd. Hij had een losse aanpak, vond heel veel leuk, ook suggesties van anderen, maar ondertussen deed hij precies wat hij in zijn hoofd had. Ook al was hij niet in ieders ogen een goede fotograaf, als conceptueel fotograaf vonden zijn opdrachtgevers hem boven vele anderen uitstijgen.

Onder de titel Hardop dromen organiseerde de Canon Galerie in Amsterdam in 1991 een tentoonstelling uit het werk van Johan Vigeveno. Aanvankelijk had Vigeveno afwijzend op de uitnodiging tot exposeren gereageerd. Hij vond dat hij geen eigen stijl had en daarom niet in een galerie thuis hoorde. Het ging de galerie er juist om aan te tonen dat ook binnen een gevarieerd oeuvre het stempel van de maker onmiskenbaar aanwezig is. Op de tentoonstelling bleek dat de foto’s inderdaad, ondanks de uiteenlopende thema’s duidelijk de persoonlijkheid van de fotograaf toonden. “Die veelzijdigheid was geen zwakte, maar mijn kracht”, constateerde Vigeveno tot zijn eigen verbazing.

Vigeveno heeft aan diverse instellingen gastlessen gegeven, onder anderen met collega Wout Berger op de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam en samen met een styliste aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Aan deze laatstgenoemde instelling gaf hij twee keer per jaar een seminar van een week. Ook gaf hij les aan de MTS voor fotografie en fotonica in Den Haag en in Amsterdam bij De Moor, bij Fotogram en aan de Rietveld Academie en de Rijksacademie. Samen met collega Hans Aarsman en later met Lodewijk van der Peet verzorgde hij het programma De Nationale Fotoquiz voor Het Fotocafé in De Moor (later geheten Amsterdams Centrum voor Fotografie, ACF). Voor dit programma maakten zij vijftien documentaire filmpjes in de studio’s van collega’s Kees de Graaff en Bertien van Manen. Alle clichés en stereotypen werden erbij gehaald. De rollen werden door Johan Vigeveno gespeeld. Hij betoonde zich een bekwaam acteur; vooral in de rol van Andy Warhol was hij briljant.

Het toenmalige bestuur van de Photographers Association of the Netherlands (PANL) had hem het programma De Nationale Fotoquiz zien presenteren. Zijn optreden had indruk gemaakt en toen Stichting PANL in 1995 een discussieavond over doorgaan of opheffen belegde, werd Vigeveno gevraagd gespreksleider te zijn. Aan het slot van de avond bood hij aan het voorzitterschap op zich te nemen. Met zijn charismatische uitstraling lukte het hem binnen de kortste keren om een geheel nieuw bestuur en secretariaat aan te trekken. Onder zijn voorzitterschap wijzigde PANL van een stichting in een vereniging met een groot aantal actieve leden. In 1998 besloot Vigeveno meer tijd voor zijn gezin vrij te maken. Hij droeg het voorzitterschap van PANL over aan collega-fotograaf Boudewijn Neuteboom. Bij zijn afscheid maakte het bestuur hem erelid.

Johan Vigeveno was een wereldburger. Hij legde gemakkelijk contacten en kwam zo in aanraking met diverse creatieve en commerciële sectoren van beeldproductie. De manier waarop hij heeft gewerkt, zowel vanuit registrerende als vanuit conceptuele opvattingen, zonder daarbij strikte uitgangspunten te hanteren, heeft geleid tot een interessant en eigenzinnig oeuvre binnen de Nederlandse portret-, reclame- en modefotografie.

Documentatie

Primaire bibliografie

(eigen publicaties: tekst, eventueel met foto’s, maar ook fotoboeken e.d.)

K. de Vries, J. Vigeveno, P. Spierenburg e.a., Auteurs over recht. Nota over het auteursrecht van de Federatie van kunstenaarsverenigingen, Amsterdam (Federatie van Kunstenaarsverenigingen) 1980.

G. Frenkel Frank en Johan Vigeveno, Tien jaar portretten voor Oud Kampen, Kampen (Oud Kampen Sigaren) 1987.

(foto’s in boeken, tijdschriften en ander drukwerk)

Ouders van nu (juli 1972) 10, p. 50-51.

Ouders van nu (december 1972) 3, p. 41-47.

School. Maandblad waarin school en thuis elkaar ontmoeten (maart 1975) 7, omslag.

Nederlands Theater- en Televisiejaarboek (1977/1978) 27, p. 56, 65.

[Verjaardagskalender met foto’s van Mensen van nu], Utrecht, (Z&K Tijdschriften BV) ca. 1978.

Teun Kamphorst en Willem van Toorn, …En een tijd om te spelen, Grafisch Nederland 1978.

Wij. Magazine voor aanstaande en jonge ouders (1978) 10.

Filmfan september 1978, p. 15.

Wij. Magazine voor aanstaande en jonge ouders (1979) 2.

Wij. Magazine voor aanstaande en jonge ouders (1979) 5.

Nederlands Theater- en Televisiejaarboek (1979/1980) 29, p. 52.

Wij. Magazine voor aanstaande en jonge ouders (1980) 9.

Ouders van nu (april 1980) 4, omslag, p. 7, 19-25, 27-34.

Vrij Nederland. Bijvoegsel (28 juni 1980) 26 [= VN’s detective- en thrillergids], omslag.

Nederlands Theater- en Televisiejaarboek (1980/1981) 30, p. 199.

Margriet (20 juni 1981) 26, p. 79, 81, 83.

Margriet (1 oktober 1982) 39, p. 70.

Margriet (8 oktober 1982) 40, p. 48-49.

Margriet (29 oktober 1982) 43.

Vrij Nederland. Bijvoegsel (11 juni 1983) 23, omslag.

Het Nederlands Theaterboek (1983/1984) 33, p. 43.

Marian Spinhoven, Jacqueline Wesly en Marije de Jong (tekst), Johan Vigeveno (foto’s), Voorbehoedsmiddelenboekje Veilig vrijen, Weesp (Weekblad Viva i.s.m. Schering Nederland b.v.) 1984.

Trouw 21 mei 1984.

de Volkskrant 21 mei 1984.

NRC Handelsblad 22 mei 1984.

Man 13 (1985) 3, p. 5.

Trouw 11 februari 1985.

Nederlands Theaterboek (1984/1985) 34, TT. Toneel Teatraal 106 (september 1985) 8, p.63.

Avenue 20 (oktober 1985) 10, p. 24, 26-27.

Nederlands Theaterboek (1985/1986) 35, TT. Toneel Teatraal 107 (oktober 1985) 8, p. 66, 68.

Man 14 (juni 1986), p. 8.

Man 14 (september 1986), p. 6.

Man 14 (november 1986), p. 6, 10.

Holland in Canada ‘87/La Hollande au Canada ’87, p. 8-9, 45, 54, 61-62.

Computervisie 6 (1987) 3.

Man 14 (januari 1987), p. 10.

Man 15 (februari 1987), p. 6.

Man 15 (maart 1987), p. 8.

Man 15 (mei 1987), p. 63.

Man 15 (juni 1987), p. 14.

HP. Haagse Post 11 juli 1987, p. 61.

Humanist. Maandblad over humanisme, mens en wereld (oktober 1987) 10, omslag, p. 21.

HP. Haagse Post 31 oktober 1987, p. 42-43.

Vara gids 7 november 1987, p. 30.

(Kerstkaart) Hillen Interieurarchitectuur, Amsterdam z.j. [december 1987].

Perfektie. Magazine van de Mitsubishi Dealer organisatie (1988) 3, p. 20-21.

(Folder) BG. De Brakke Grond, januari 1988.

Catalogus tent. Geliefde personen, Plaatwerk 4 (maart 1988) 22/23, p. 57.

Vrouw & Bedrijf 3 (april 1988) 3, p. 24.

Zeker Wijzer voorjaar 1988.

(Folder) Berhaus International Fashion Group, voorjaar/ zomer 1988.

Nieuws Tribune (5 mei 1988) 18, p. 30-31.

Nederlands Theaterboek (1987/1988) 37, TT. Toneel Teatraal 109 (oktober 1988) 8, p. 123.

(Folder) Berghaus International Fashion Group, winter 1988.

Stan Meuwese, The youth of the Netherlands. A sketch, Leiden (Stichting voor het Kind/Stichting Kinderpostzegels Nederland) 1989, p. 36.

Perfektie. Magazine van de Mitsubishi Dealer organisatie (1989) 2, p. 8-9, 23.

Zeker Wijzer voorjaar 1989.

(Folder) Modam Nieuwsgalerij, Amsterdam 1989.

Search. Magazine voor medici (december 1989) 5, p. 4-7.

Photography Annual of the Netherlands/Nederlands Jaarboek voor Vakfotografie 1 (1990), p. 45, 79.

Search. Magazine voor medici (maart 1990) 1, p. 4-7.

Pauline Remmers en Gerry Belo (tekst), Vrouw in deze eeuw, in Marie Claire december 1990, p. 46-52, 54.

Stedelijk Jaarverslag. Gemeente Amsterdam 1990.

BulkBoek nr 187A. Catalogus 90-91, omslag.

Avenue 26 (juli 1991) 7, p. 17-18, 21.

Avenue 26 (december 1991) 12, p. 22-23.

Mannen (12 juni 1992) 25, p. 32-34.

(CD-cover) Hetty Heyting, We doen net of we slapen, 1993.

Photography Annual of the Netherlands 4 (1993), p. 39.

Nieuwe Viva (5 februari 1993) 6, p. 16-17, 52.

Nederlands Theater jaarboek (1993/1994) 43, p. 255.

Photography Annual of the Netherlands 5 (1994), p. 42-43.

Nederlands Theaterjaarboek (1994/1995) 44, p. 56, 167.

Taco Anema e.a. (red.), GKf 50. Fotografie 1945-1995, Amsterdam (De Verbeelding) 1995,p. 146.

Catalogus tent. GKf. Vijftig jaren van toekomst, Groningen (Stichting Aurora Borealis) 1995, ongepag.

Pieter van Leeuwen, Lars Polder en Rob van ‘t Woudt, Fotograferen, Utrecht (Stichting Educatieve Omroep Teleac i.s.m. Bureau Voorlichting Foto Film Video) 1995, p. 162-166.

Viva & Co 1995, p. 27-28.

Marie Claire juni 1995.

Kinderen december 1995, p. 71.

Nederlands Theaterjaarboek (1995/1996) 45, p. 235.

Eva van Schaik, Hans van Manen. Leven & werk, Amsterdam (Arena) 1997, tegenover p. 449.

(Folder) Gek van liefde/Fool for love van Sam Shepard, Tournee 1997/1998.

Ouders van nu (juli 1997) 7, p. 77, 100-103.

(Folder) De CJP Adressenservice september 1998, ongepag.

Marion Bloem, Voor altijd moeder, Beemster (Brokaat) 2001, p. 80 (serie: Zilverbrokaatreeks nr. 3).

Christine Boonstra e.a. (red.), De voorstelling begint op straat! Tien jaar Nederlandse Theaterafficheprijs/The show starts on the street! Ten years of the Dutch Theatre Poster Prize, Amsterdam (Theater Instituut Nederland/BIS) 2001, p. 45, 79.

in Margriet:

(16 mei 1980) 20, bijlage De dag van de twee koninginnen, p. 14, 22.

(16 juni 1981) 26.

(29 januari 1982) 4.

(5 februari 1982) 5.

(21 mei 1982) 20.

(24 september 1982) 38.

(1 oktober 1982) 39.

(8 oktober 1982) 40.

(3 december 1982) 48.

(17 december 1982) 50.

(7 januari 1983) 1.

(29 mei 1984) 28.

(7 december 1984) 50.

(11 januari 1985) 3.

(22 maart 1985) 13.

(26 april 1985) 18.

(15 november 1985) 47.

(6 december 1985) 50.

(28 maart 1986) 14 t /m

(11 april 1986) 16.

(11 juli 1986) 29 t /m (8 augustus 1986) 33.

(22 augustus 1986) 35.

(10 september 1986) 36.

(7 november 1986) 40.

(21 november 1986) 48 t/m (1 december 1986) 52.

(6 maart 1987) 11.

(20 maart 1987) 13.

(27 maart 1987) 14.

(10 april 1987) 16.

(1 mei 1987) 19.

(15 mei 1987) 21.

(5 juni 1987) 24.

(15 juli 1987) 29.

(23 september 1987) 39.

(9 oktober 1987) 42.

(30 oktober 1987) 45 t/m (25 december 1987) 52.

(1 januari 1988) 1 t/m (29 april 1988) 18.

(22 juli 1988) 30.

(29 juli 1988) 31.

(12 augustus 1988) 33 t/m (26 augustus 1988) 35.

(9 september 1988) 37 t/m (30 september 1988) 40.

(14 oktober 1988) 42.

(21 oktober 1988) 43.

(4 november 1988) 45 t/m (18 november 1988) 47.

(2 december 1988) 49.

(23 december 1988) 52.

in Mensen:

(april 1980) 4, omslag, p. 12, 14, 54.

(oktober 1981) 10, p. 70-71.

(november 1981) 11, omslag, p. 56-59.

(december 1981) 12, omslag, p. 56-59.

(januari 1982) 1, omslag.

(februari 1982) 2, p. 28-31.

(maart 1982) 3, omslag.

(april 1982) 4, omslag, p. 12-15.

(mei 1982) 5, p. 18-20.

(juni 1982) 6, omslag.

(juli 1982) 7, omslag, p. 26, 28, 30, 32.

(augustus 1982) 8, omslag.

(oktober 1982) 10, p. 28-29.

(november 1982) 11, omslag, p. 20-22.

(januari 1983) 1, omslag, p. 3, 6-7.

(maart 1983) 3, omslag, p. 43-45.

(april 1983) 4, omslag, p. 58-59.

(mei 1983) 5, omslag.

(juni 1983) 6, omslag, p. 16.

(juli 1983) 7, omslag, p. 52-54.

(september 1983) 9, omslag.

(oktober 1983) 10, omslag, p. 32-35.

(november 1983) 11, omslag.

(december 1983) 12, omslag, p. 36-37.

(maart 1984) 3, omslag, p. 50-51.

(mei 1984) 5, omslag, p. 9-12, 28.

(juli 1984) 7, omslag, p. 32-33, 35, 54-55.

september 1984, omslag, p. 6-7, 10-11.

oktober 1984, p. 42-43, 46.

november 1984, omslag, p. 6-7, 27, 31, 34-37.

december 1984, omslag.

januari 1985, omslag, p. 6-8, 10, 42-45.

februari 1985, omslag, p. 38-39, 42-43.

maart 1985, omslag.

april 1985, omslag, p. 58.

mei 1985, omslag.

in Mensen van nu:

(juli 1973) 4, p. 19-21, 46-47.

(augustus 1973) 5, p. 20-21.

(oktober 1973) 7, p. 14-15, 46-47-

(december 1973) 9, p. 10-11.

(januari 1974) 10, p. 42-43.

(april 1974) 1, omslag.

(juni 1974) 3, omslag.

(november 1974) 8, p. 22-23.

(januari 1975) 10, omslag, p. 48-49.

(mei 1975) 2, p. 44-46.

(juni 1975) 3, p. 44-45.

(juli 1975)4, omslag.

(augustus 1975) 5, p. 53.

(september 1975) 6, omslag, p. 20.

(oktober 1975) 7, p. 26-27.

(november 1975) 8, p. 48.

(januari 1976) 1, omslag.

(februari 1976) 2, p. 39.

(maart 1976) 3, p. 10-11.

(april 1976) 4, omslag, p. 19.

(mei 1976) 5, p. 22, 24-25.

(juni 1976) 6, omslag.

(juli 1976) 7, p. 54.

(augustus 1976) 8, p. 3, 10-11.

(september 1976) 9, p. 10-12, 24-25.

(november 1976) 11, p. 44-45, 48.

(december 1976) 12, omslag, p. 22-23, 29-34.

(januari 1977) 1, p. 28-31, 33-34.

(april 1977) 4, p. 34.

(mei 1977) 5,p. 37.

(juni 1977) 6, p. 17.

(juli 1977) 7, p. 19-20.

(augustus 1977) 8, omslag, p. 10-12, 26-27.

(september 1977) 9, omslag.

(oktober 1977) 10, omslag, p. 18-19, 34, 50-51.

(november 1977) 11, omslag, p. 17, 32-35.

(december 1977) 12, omslag, p. 21, 44-47, 50-51.

(januari 1978) 1, omslag.

(februari 1978) 2, p. 36-37.

(mei 1978) 5,p. 23, 52-53.

(juni 1978) 6, omslag, p. 43.

(augustus 1978) 8, omslag, p. 17-18, 32, 35.

(september 1978) 9, omslag, p. 32-33.

(oktober 1978) 10, omslag, p. 14-15, 17.

(november 1978) 11, omslag, p. 43-46.

(december 1978) 12, omslag, p. 8-10, 45-48.

(januari 1979) 1, omslag, p. 8-10.

(februari 1979) 2, omslag.

(april 1979) 4, p. 27, 52-53, 55.

(augustus 1979) 8, omslag, p. 8-9, 32, 34-35.

(september 1979) 9, omslag, p. 24-25.

(november 1979) 11, omslag, p. 24-25, 27.

(januari 1980) 1, omslag.

(februari ig8o) 2, omslag.

(maart (1980) 3, omslag, p. 17.

(april 1980) 4, omslag, p. 12, 14, 54.

(mei 1980) 5, omslag.

(juni 1980) 6, omslag.

(juli 1980) 7, omslag, p. 33.

(december 1980) 12, omslag.

(maart 1981) 3, omslag,

(april 1981) 4, omslag, p. 12-13, 15.

(mei 1981) 5, omslag, p. 48-51.

(juni 1981) 6, omslag.

in Viva:

(23 oktober 1981) 43.

(23 juli 1982) 29.

(24 september 1982) 38.

(26 november 1982) 47.

(15 april 1983) 15.

(22 april 1983) 16.

(20 mei 1983) 20.

(17 juni 1983) 24 t/m (1 juli 1983) 26.

(22 juli 1983) 29.

(5 augustus 1983) 31.

(26 augustus 1983) 34.

(2 september 1983) 35.

(16 september 1983) 37.

(23 september 1983) 38.

(14 oktober 1983) 41 t/m (28 oktober 1983) 43.

(11 november 1983 ) 45 t/m (2 december 1983) 48.

(15 december 1983) 50.

(23 december 1983) 51.

(24 februari 1984) 9.

(9 maart 1984) 11.

(23 maart 1984) 13.

(11 mei 1984) 20.

(18 mei 1984) 21.

(15 juni 1984) 25.

(29 juni 1984) 27.

(13 juli 1984) 29 t/m (27 juli 1984) 31.

(7 september 1984) 37.

(9 oktober 1984) 41.

(16 november 1984) 47.

(30 november 1984) 49.

(14 december 1984) 51.

(21 december 1984) 52.

(11 januari 1985) 3 t/m (25 januari 1985), 5.

(8 februari 1985) 7.

(12 april 1985) 16 t/m (26 april 1985) 18.

(17 mei 1985) 21.

(7 juni 1985) 24 t/m (28 juni 1985) 27.

(12 juli 1985) 29.

(30 augustus 1985) 36.

(13 september 1985) 38.

(27 september 1985) 40.

(25 oktober 1985) 44.

(15 november 1985) 47 t/m (29 november 1985) 49.

(13 december 1985) 51.

(3 januari 1986) 2.

(10 januari 1986) 3.

(24 januari 1986) 5.

(21 februari 1986) 9.

(7 maart 1986) 11 t/m (28 maart 1986) 14.

(2 mei 1986) 19.

(16 mei 1986) 21.

(6 juni 1986) 24.

(20 juni 1986) 26.

(4 juli 1986) 28.

(11 juli 1986) 29.

(1 augustus 1986) 32.

(15 augustus 1986) 34.

(29 augustus 1986) 36.

(5 september 1986) 37.

(3 oktober 1986) 41.

(17 oktober 1986) 43 t /m (31 oktober 1986) 45.

(14 november 1986) 47.

(28 november 1986) 49 t /m (12 december 1986) 51.

(9 januari 1987) 3.

(16 januari 1987) 4.

(30 januari 1987) 6.

(13 februari 1987) 8.

(13 maart 1987) 12 t/m (27 maart 1987) 14.

(8 mei 1987) 20.

(5 juni 1987) 24.

(12 juni 1987) 25.

(26 juni 1987) 27.

(10 juli 1987) 29.

(17 juli 1987) 30.

(31 juli 1987) 32.

(14 augustus 1987) 34.

(21 augustus 1987) 35.

(25 september 1987) 40 t /m (23 oktober 1987) 44.

(4 december 1987) 50.

(1 januari 1988) 1 t/m (5 februari 1988) 5.

(19 februari 1988) 8.

(26 februari 1988) 9.

(8 april 1988) 15.

(6 mei 1988) 19.

(17 juni 1988) 25.

(1 juli 1988) 27.

(12 augustus 1988) 33.

(7 oktober 1988) 41.

(14 oktober 1988) 42.

(4 november 1988) 45.

(25 november 1988) 48 t /m (9 december 1988) 50.

(23 december 1988) 52.

(3 februari 1989) 6.

(17 februari 1989) 8.

(24 februari 1989) 9.

(17 maart 1989) 12.

(7 april 1989) 15.

(14 april 1989) 16.

(19 mei 1989) 81.

(16 september 1996) 38.

(30 december 1996) 1.

Opdrachten (selectie)

(na het jaar staat vermeld de opdrachtgever en tussen haakjes het onderwerp en/of het doel waarvoor de foto ‘s zijn gemaakt)

1977 e.v. Het Werktheater (voorstellings- en publiciteitsfoto’s).

1980 Reclamebureau Hammerschmidt House (advertentiecampagne Stichting Geluidshinder).

1982 e.v. Libelle (portretten en reportages, o.a. Reïncarnatie, 1990).

1983 Diamantairs De Beers (advertentiecampagne).

1983 Reclamebureau Grey (campagne Collectieve Levensverzekering).

1983 e.v. Viva (portretten en reportages, o.a. Veilig vrijen, 1984).

1985 e.v. Man (modereportage en portretten).

1985 e.v. Margriet (portretten en reportages, o.a. Mannen praten niet, 1987).

1986-1998 Reclamebureau Grey (campagne voor Oud Kampen sigaren).

1986 e.v. Reclamebureau Wunderman (o.a. campagne PTT Post).

1990 e.v. Marie Claire (portretten).

1994 e.v. Het Nationale Ballet (publiciteitsfoto’s voor affiches, programma’s e.d.).

1996-1999 Uitgeverij Gottmer (schrijversportretten).

Secundaire bibliografie

(publicaties over de fotograaf en/of zijn werk)

Catalogus tent. Geen Commentaar. Fotografen als ooggetuigen van agressie en geweld, Amsterdam (Nederlandse Kunststichting) 1982, ongepag.

Folder Fotografisch Totaalprojekt in De Moor. Het andere gebouw, Amsterdam (De Moor) 1989.

Ingeborg Leijerzapf e.a. (tekst), Het beslissende beeld. Hoogtepunten uit de Nederlandse fotografie van de 20e eeuw/The decisive image. Dutch photography from the 20th century, Amsterdam (BIS) 1991, p. 77, 214.

Herman Hoeneveld, Johan Vigeveno, in P/F Professionale Fotografie (1993) 6, p. 43-50 (met foto’s).

Bettina Voos (productie), Niet geschoten is altijd mis, in Man Reizen. Bijlage bij Man 22 (oktober 1994), p. 22-27.

Mediagids. Fotograferen, Utrecht (Stichting Educatieve Omroep Teleac) 1995, p. 21.

Anoniem, Vrije fotografie. Johan Vigeveno, in P/F Professionale Fotografie (1997) 7, p. 24.

Ger van Leeuwen en Maartje Wildeman (red.), Dansfotografie in Nederland/Dance Photography in the Netherlands, Amsterdam (International Theatre &Books) 1998, p. 42.

Anoniem, PANL. Superieure presentatie van Nederlandse kwaliteit, in P/F Professionale Fotografie (1998) 2, p. 42.

Veilingcatalogus Dutch Photography 1900-2000. Veilingnr. 202, Amsterdam (Glerum) 2000, p. 72 (lot 123 en 123 A).

Pim Milo, Johan Vigeveno: Fotograaf en meester in veelzijdigheid, in Catalogus Legio Fotofestival Naarden 2001, Naarden (Stichting FotoFestival Naarden) 2001, p. 54-61.

Pim Milo, Johan Vigeveno 14 december 1943 [-] 10 december 2000, in Hollands Licht (2001) 1, omslag, p. 8-10.

Wim van Sinderen (red.), Fotografen in Nederland. Een anthologie 1852-2002, Amsterdam/Gent/Den Haag

(Ludion/ Fotomuseum Den Haag) 2002, p. 404-405.

Lidmaatschappen

GKf ca. 1979-2000.

Bestuur Amsterdams Fonds voor de Kunst 1986-1989.

Bestuur Stichting PANL 1995-1998, daarna erelid.

Onderscheidingen

1963 Eerste, tweede en vierde prijs, tentoonstelling georganiseerd door Leids Studenten Kunstfestival met thema ‘kinderen’.

1964 Eerste prijs, tentoonstelling georganiseerd door Leids Studenten Kunstfestival met thema ‘vrouwen’.

Tentoonstellingen

1963 (g) Leiden, [tentoonstelling met thema ‘kinderen’, onderdeel van Leids Studenten Kunstfestival].

1964 (g) Leiden, [tentoonstelling met thema ‘vrouwen’, onderdeel van Leids Studenten Kunstfestival].

1982/1983 (g) Amsterdam, Nederlandse Kunststichting, Geen Commentaar. Fotografen als ooggetuigen van agressie en geweld [reizende tentoonstelling: Amersfoort, Kreatief Sentrum De Hof; Den Bosch, Het Kruithuis; Utrecht, Hedendaagse Kunst; Zwolle, Provinciehuis].

1986 (g) Amsterdam, Stedelijk Museum, 100 Meter foto in het Stedelijk (GKf).

1987 (e) Amsterdam, De Moor.

1988 (g) Amsterdam, Stedelijk Museum, Geliefde personen (GKf).

1989 (g) Amsterdam, De Moor, Het andere gebouw.

1991 (e) Amsterdam, Canon Image Centre, Hardop dromen.

1991 (g) Amsterdam, De Moor, Mijn belangrijkste foto van 1990.

1991 (g) Amsterdam, Nieuwe Kerk, Het beslissende beeld. Hoogtepunten uit de Nederlandse fotografie van de 20e eeuw [Collectie Stichting Dutch Photography].

1995 (e) Amsterdam, Melkweg Galerie, The ceiling is too low.

1995 (g) Groningen, Der Aa-Kerk, GKf. Vijftig jaren van toekomst (Fotomanifestatie Noorderlicht).

1995 (g) Rotterdam, Nederlands Foto Instituut, Lichtjaren. 50 Jaar GKf-fotografie (FotoFestival Naarden).

1996 (g) Amsterdam, Melkweg Galerie, Beyond Reality. Mythos-Dreams and Fantasy-Fiction.

1996 (e) Amsterdam, Muziektheater, [fotograaf Johan Vigeveno portretteert dansers buiten het theater, tussen de mensen op straat].

2001 (e) Naarden, Gele Loods, Johan Vigeveno 1943-2000 (FotoFestivalNaarden).

2002/2003 (g) Den Haag, Fotomuseum Den Haag, Fotografen in Nederland 1852-2002.

2003 (g) Naarden, Gele Loods, Style of life. Tijdschriftfotografie in Nederland, 1945-nu (FotoFestival Naarden).

Bronnen

Amsterdam, Gregor Frenkel Frank.

Amsterdam, Judith Hees.

Amsterdam, Lodewijk van der Peet.

Amsterdam, Sasja Vigeveno-Scherjon.

Amsterdam, Rupert van Woerkom.

Leiden, Studie en Documentatie Centrum voor Fotografie, Prentenkabinet Universiteitsbibliotheek Leiden.

Leusden, Jan Wingender (collectie nederlands fotoboek).

Collecties

Amsterdam, Maria Austria Instituut.

Auteursrechten

De auteursrechten op het fotografisch oeuvre van Johan Vigeveno worden beheerd door het Maria Austria Instituut te Amsterdam.